• Answering Ultra-Traditionalism [ Part 2 ]






    ANG MGA EXTRAORDINARY MINISTERS DIHA SA PAGPAKALAWAT
    Bro. Ramon M. Gitamondoc


    PASIUNA

    Usa sa atong madungog gikan sa mga nagtawag sa ilang kaugalingon nga “Traditionalist” mao nga matod pa kining pagtugot sa mga extraordinary ministers sa pagtabang sa pagpakalawat usa ka butang nga nasupak sa naandan nga panudlo ug pagbansay sa Iglesya Katolika. Niining maong articulo maoy akong tuyo ang pagmatuod nga nasubay sa kabubut-on sa Dios ug sa iyang Iglesya ang pagpatabang sa mga Extraordinary Ministers diha sa pagpakalawat. Wala koy tuyo sa pag-depensa sa mga abuso nga gihimo sa pagpakalawat ug sa ubang mga abuso kabahin sa Liturhiya. Kon ang mga “Traditionalists” mihunong ra diha sa pagsaway sa mga abuso ug kalapasan kalabot sa paggamit sa mga Extraordinary Ministers dili nako sila supakon. Kon sila igo lamang sa miingon nga dili sila ganahan nga mokalawat gikan sa usa ka lay minister kondili ngadto gyod sila mokalawat gikan sa pari ila kanang katungod. Apan dili kini mao ang ilang baruganan. Sila miingon nga ang pagpatabang sa mga lay ministers ug bisan sa usa ka diacono diha sa pagpakalawat absolutamente nga gidili gayod ug nasupak sa kabubut-on sa Dios. Sa makausa pa atong mapakita unsa ka sayop ang pag-interpretar sa Tradisyon [ug sa Biblia] bulag sa autoridad sa buhi nga Magisterium sa Simbahan.


    PANUDLO SA MAGISTERIUM LABOT SA EXTRAORDINARY MINISTERS

    FIDEI CUSTOS (1969). Kini nga documento milatid sa tukma nga mga kondisyon nga makapahimong makatarunganon sa paggamit sa Extraordinary ministers: 1) Whenever a minister indicated in can. 845 [1917] is unavailable; 2) Whenever the usual minister is unable to administer communion without difficulty because of poor health, advanced age, or the demands of the pastoral ministry; 3) Whenever the number of faithful wishing to receive communion is so great that the celebration of Mass would be unduly long. [1) Kon ang ministro nga gihisgotan sa can 845 [1917] wala; 2) Kon ang naandan nga ministro dili makapakalawat nga walay kalisod tungod sa masakiton nga panglawas, katigulangon, o sa gipangayo sa pastoral nga pagpangalagad; 3) Kon ang gidaghanon sa magtutuo nga buot mokalawat labihan kadako nga ang kasaulogan sa Misa madugay pag-ayo].


    IMMENSAE CARITATIS (1973). 

    Dinhi makita ang mas detalyado nga pagpasabot: There are various circumstances in which a lack of sufficient ministers for the distribution of Holy Communion can occur: 1) during Mass, because of the size of the congregation or a particular difficulty in which a celebrant finds himself, 2) outside of Mass, when it is difficult because of distance to take the sacred species, especially in the Viaticum, to the sick in danger of death, or when the very number of the sick, especially in hospitals and similar institutions, requires many ministers. Therefore, in order that the faithful who are in the state of grace and who with an upright and pious disposition wish to share in the Sacred Banquet may not be deprived of this sacramental help and consolation, it has seemed appropriate to the Holy Father to establish extraordinary ministers, who may give Holy Communion to themselves and to other faithful under the following determined conditions… [Dunay daghang sirkumstansya diin ang kakulang sa mga ministro sa pagpakalawat mahitabo: 1) panahon sa Misa, tungod sa gidaghanon sa nanimba o sa usa ka kalisod nga gibati sa nagsaulog, 2) gawas sa Misa, kon malisod tungod sa gilay-on sa pagdala sa ostia, labi na gyod diha sa Viaticum, ngadto sa mga masakiton nga anaa sa kakuyaw sa kamatayon, o kon ang gidaghanon sa mga masakiton, labi na sa mga ospital ug susamang institusyon, nagkinahanglag daghang ministro. Busa, aron ang mga magtutuo nga anaa sa kahimtang sa grasya ug kinsa naghupot sa matarong ug mainampoon nga disposisyon nga buot moambit sa Balaang Bangkite dili mahikawan niining sacramentohanon nga abag ug pagdasig, GIHUKMAN SA STO PAPA NGA MAKATARUNGANON ANG PAGTUKOD OG MGA EXTRAORDINARYO MINISTRO, kinsa makapakalawat sa ilang kaugalingon ug ngadto sa ubang mga magtutuo ubos sa nalatid nga mga kondisyon].


    DOMINICAE COENAE (JP II, 1980). 

    Niini nga documento, gipahinumdoman sa Sto Papa ang kaparian sa ilang nag-una nga katungdanan sa pagpakalawat ug sa samang higayon misubli sa gahom sa Simbahan sa pag-delegar niini nga katungdanan ngadto sa mga dili pari: To touch the sacred species and to distribute them with their own hands is a privilege of the ordained, one which indicates an active participation in the ministry of the Eucharist… "it is obvious that the Church can grant this faculty to those who are neither priests nor deacons, as is the case with acolytes in the exercise of their ministry, especially if they are destined for future ordination, or with other lay people who are chosen for this to meet a just need." [Ang paghikap sa naconsagrahan nga ostia ug bino ug ang paghatag kanila uban sa ilang kaugalingong mga kamot usa ka pribilihiyo sa mga na-ordinahan, diin kini nagpakita sa activo nga partisipasyon sa ministeryo sa Eukaristiya… “APAN KLARO NGA ANG SIMBAHAN MAKAHATAG NIINI NGA FACULTAD NGADTO KANILA NGA MGA DILI PARI o dili diacono, sama pananglit sa mga acoletos diha sa ilang pagtuman sa ilang ministeryo, labi na gyod kon sila gitumong alang sa ordinasyon sa umaabot nga panahon, o usab sa ubang layko nga gipili alang niini aron sa pagtubag sa makatarunganon nga pagkinahanglan].


    INAESTIMABILE DONUM, POPE (JOHN PAUL II ON APRIL 17, 1980).

    Dinhi bisan kon gipahayag sa Sto Papa nga mahimo sa mga dili pari ang pagtabang sa pagpakalawat apan sa samang higayon siya mibadlong niadtong mga pari nga nag-abuso niini: The faithful, whether religious or lay, who are authorized as extraordinary ministers of the Eucharist can distribute Communion only when there is no priest, deacon or acolyte, when the priest is impeded by illness or advanced age, or when the number of the faithful going to Communion is so large as to make the celebration of Mass excessively long. Accordingly, a reprehensible attitude is shown by those priests who, though present at the celebration, refrain from distributing Communion and leave this task to the laity [Ang magtutuo, relihiyoso o layko, kinsa nahatagan sa katungod isip extraordinaryo ministro sa Eukaristiya makahatag sa kalawat sa higayon lamang nga walay pari, diacono o acoleto, kon ang pari dili makahimo tungod sa sakit o sa katigulangon, o kon ang gidaghanon sa mga matuohon nga mangalawat labihan kadako nga mopahimo sa pagsaulog sa Misa nga dugay kaayo. Pinasubay niini, usa ka salawayon nga kinaiya ang gipakita niadtong mga pari kinsa, bisan kon anaa sa kasaulogan, dili motabang sa pagpakalawat ug mopiyal niini nga bulohaton ngadto sa mga layko].


    1983 CODE OF CANON LAW.
    Niini nga balaod ang Sta Iglesya mipalapad sa mahimong kahatagan sa katungod sa pagpakalawat lakip sa mga layko: Canon 230 § 3 Where the needs of the Church require and ministers are not available, lay people, even though they are not lectors or acolytes, can supply certain of their functions, that is, exercise the ministry of the word, preside over liturgical prayers, confer baptism and distribute Holy Communion, in accordance with the provisions of the law [Diin ang panginahanglan sa Simbahan nangayo ug ang mga ministro dili makahimo, ang mga layko, bisan kon sila dili mga lectors o acoletos, makahulip sa pipila nila ka mga bulohaton, ug kini, sa pagtuman sa ministeryo sa pulong, sa pagpahigayon sa liturhikanhong pag-ampo, paghatag sa bunyag ug sa pagpakalawat, pinasubay sa nalatid sa balaod].


    CATECHISM OF THE CATHOLIC CHURCH (JP II 1994 PAR 903).
    Ang nahaunang pagtugot sa Canon Law, gisubli diha sa opisyal nga basahon sa katesismo sa Simbahan: When the necessity of the Church warrants it and when ministers are lacking, lay persons, even if they are not lectors or acolytes, can also supply for certain of their offices, namely, to exercise the ministry of the word, to preside over liturgical prayers, to confer Baptism, and to distribute Holy Communion in accordance with the prescription of law (CIC, can 230 §3) [Diin ang panginahanglan sa Simbahan nangayo niini ug anaa ang kakulang sa mga ministro, ang mga layko, bisan kon sila dili mga lectors o acoletos, makahulip sa pipila nila ka mga bulohaton, ug kini, sa pagtuman sa ministeryo sa pulong, sa pagpahigayon sa liturhikanhong pag-ampo, paghatag sa bunyag ug sa pagpakalawat, pinasubay sa nalatid sa balaod]. 


    REDEMPTIONIS SACRAMENTUM (From the offices of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, 25 March 2004).
    Sa makausa pa niini nga documento, ang duruha ka mga opisina sa Sto Papa mipahinumdom sa makatarunganon nga paggamit sa mga extraordinaryo ministro ug sa samang higayon mibadong sa mga abuso: [88.] … It is the Priest celebrant’s responsibility to minister Communion, perhaps assisted by other Priests or Deacons; and he should not resume the Mass until after the Communion of the faithful is concluded. Only when there is a necessity may extraordinary ministers assist the Priest celebrant in accordance with the norm of law. [158.] Indeed, the extraordinary minister of Holy Communion may administer Communion only when the Priest and Deacon are lacking, when the Priest is prevented by weakness or advanced age or some other genuine reason, or when the number of faithful coming to Communion is so great that the very celebration of Mass would be unduly prolonged. This, however, is to be understood in such a way that a brief prolongation, considering the circumstances and culture of the place, is not at all a sufficient reason. [Anaa sa Pari nga nagsaulog ang responsibilidad sa pagpakalawat, posibli inabagan sa laing mga Pari o mga Diacono; ug dili siya mopadayon sa Misa hangtod nga ang pagpangalawat sa mga magtutuo matapos. Kon duna lamang panginahanglan nga ang mga extraordinaryo ministro motabang sa Pari nga nagsaulog sumala sa gilatid sa balaod. Busa, ang mga extraordinaryo ministro sa Pagkalawat mahimo LAMANG makapakalawat kon kulang ang Pari ug Diacono, kon ang Pari dili makahimo tungod sa kaluya o katigulangon o sa ubang matuod nga rason, o kon ang gidaghanon sa mangalawat labihan kadako nga ang mismong pagsaulog sa Misa motaas pag-ayo. Kini, hinuon, pagasabton sa paagi nga ang daklit nga pagkadugay, ubos sa paglantaw sa mga sirkumstansya ug kultura sa dapit, dili maisip nga igo nga rason]. 


    Do the terms ordinary ministers and extraordinary ministers?

    Sumala sa atong gikutlo nga mga documento sa unahan, tin-aw ug dili malalis nga si Papa Juan Paulo II nagtudlo nga ang ordinaryo ministro sa pagpakalawat mao ang pari apan ang mga dili-pari makahimo usab pagtabang sa pagpakalawat isip extraordinaryo ministro ubos sa mga kondisyon nga gilatid sa balaod sa Simbahan ug uban sa pagtugot sa pari o dili ba kaha sa Obispo. Kini nga mga kalig-onan dili mahimong malikayan niadtong mga misupak niining makatarunganon nga panudlo ug balaod sa Sto Papa. 


    TRADITIONALIST OBJECTION: 

    Niining higayona atong tagdon ang gisukaran nga argumento sa mga pagsupak batok niini nga pagtugot. Kanunay niyang kutloon ang nasulat sa The Catechism of the Council of Trent ubos sa ulohan “The Minister of the Eucharist” nga nagkanayon: 

    To omit nothing DOCTRINAL on this Sacrament, we now come to speak of its minister, a point, however, on which scarcely anyone can be ignorant. ONLY PRIESTS HAVE POWER TO CONSECRATE AND ADMINISTER THE EUCHARIST. It must be taught, then, that to PRIESTS ALONE has been given power to consecrate and administer to the faithful, the Holy Eucharist. That this has been the UNVARYING PRACTICE of the Church, that the faithful should receive the Sacrament from the priests, and that the officiating priests should communicate themselves, has been explained by the Holy Council of Trent, which has also shown that this practice, as having proceeded from APOSTOLIC TRADITION, is to be RELIGIOUSLY RETAINED, particularly as Christ the Lord has left us an illustrious example thereof, having consecrated His own most sacred body, and given it to the Apostles with His own hands. 

    Dinhi ilang pahimug-atan nga ang panudlo nga “Only priests have power to consecrate and administer the Eucharist [ang mga pari lamang ang dunay gahom sa pag-consagrar ug pagpakalawat]” doctrinal gayod busa dili mausab. Nga mao kini ang “unvarying practice [wala mausab nga balansayon]”, nga kini naggikan sa “Apostolic Tradition [Apostolikanhong Tradisyon], ug nga kini kinahanglan nga ipa- “religiously retained [matinuohon nga ipabilin]. Tungod niini, ang mga Traditionalist mihukom nga ang pagpatabang sa mga extraordinary ministers nasupak niini nga panudlo sa Konsilyo sa Trento. 


    ATONG TUBAG: 

    Ang mga traditionalists mopahimug-at nga sa pag-ingon nga “Only priests have power to consecrate and administer the Eucharist” nga kini doctrinal ug busa dili mausab. Ang atong ikatubag niini mao nga tungod kay ang maong panudlo gipasiunhan man sa mga pulong “To omit nothing doctrinal on this Sacrament” dili malalis nga ang nagsunod nga pamahayag nga “Only priests have power to consecrate and administer the Eucharist” kabahin sa punto doctrinal apan KINAHANGLAN NGA KINI NGA PANUDLO ATONG SABTON SUMALA TRADISYON UG PANUDLO SA STA IGLESYA UG DILI SA ATONG KINAUGALINGON NGA PAGSABOT. 

    Tungod kay giingon man nga “only priests” sila miingon nga kini nagpasabot nga absolutamente nga pari ra gyod ang makahimo sa pagpakalawat. Kon ato kining sabton sa atong kinaugalingon nga pagsabot ug mohunong kita diha ra gyod sa pagkapulong sa maong panudlo mahimo usab nga ato kining magamit sa pagpruyba nga tungod kay giingon man dinhi nga “only priests” nga wala say apil ang mga Obispo kay timan-an nato nga sa daghang higayon diha sa mga documento sa Sta Iglesya (sa ato pa sa Tradisyon) ang pulong pari gigamit aron pagpasabot niadtong sakop sa heirarkiya nga ubos sa obispo. Apan tingali kini sila moingon nga ang mga Obispo pari usab. Tinuod kana, apan ang maong pagpasabot ilang nakuha gikan sa ubang panudlo sa Sta Iglesya ug dili diha lamang sa pagkapulong nga “only priests.” Busa alang niadtong malagmit nga mogamit niini aron manudlo nga tungod kay ang pagkapulong mao man nga “only priests” nga tungod niini walay labot ang mga obispo ang atong husay mao nga kinahanglan nga kanang maong panudlo imong sabton sumala sa kinatibuk-an nga Tradisyon ug panudlo sa Simbahan nga nagtudlo kanato nga bisan kon tinuod nga sa mga higayon ang pulong pari gigamit aron pagpasabot niadtong sakop sa heirarkiya ubos sa mga obispo ug lahi sa mga obispo, ang Sta Iglesya nagtudlo usab nga ang mga obispo pari ug nga ang Obispo tungod kay naghupot man sila sa kahingpitan sa apostolikanhong kagahoman busa unsay mahimo sa pari mahimo usab sa Obispo. SA SAMANG PAAGI, kon atong lantawon ang kinatibuk-an nga tradisyon ug panudlo sa Sta Iglesya atong makita nga mahitungod sa pag-administrar sa mga Sacramento dunay mga higayon nga ang pulong ONLY o ALONE wala magpasabot sa absoluto nga paagi kondili nga kini nagpasabot sa pagka-ordinaryo nga ministro. Makita kini nato pananglit diha sa panudlo sa Sta Iglesya labot sa pag-administrar sa sacramento sa Konpirma. Samtang ang Sta Iglesya nagtudlo nga ang nahatagan sa gahom ug katungod sa pag-konpirma mao lamang ang Obispo apan sa samang higayon ang Sta Iglesya nagtudlo usab nga sa mga panahon nga gikinahanglan ug ubos sa pagtugot sa Sto Papa ang maong gahom mahimong i-delegar ngadto sa usa ka pari. Ania ang atong mga kalig-onan: 

    The Minister of Confirmation *[Denzinger Enchiridion: From the epistle (25) "Si instituta ecclesiastica" to Decentius the Bishop of Gubbio, March 19, 416]: 98 (3) But in regard to the SIGNING OF LITTLE CHILDREN, it is evident that IT MAY NOT BE DONE BY ANY OTHER THAN A BISHOP. For the presbyters, although they are second priests, nevertheless do not possess the crown of the pontificate. That this power of a bishop, however, is DUE TO THE BISHOPS ALONE, so that they either sign or give the Paraclete the Spirit, not only ecclesiastical custom indicates, but also that reading in the Acts of the Apostles which declares that Peter and John were directed to give the Holy Spirit to those already baptized [ cf.Acts 8:14-17]. For to presbyters it is permitted to anoint the baptized with chrism whenever they baptize, whether without a bishop or in the presence of a bishop, but (with chrism) that has been consecrated by a bishop; nevertheless (it is) not (allowed) to sign the forehead with the same oil; THAT IS DUE TO THE BISHOPS ALONE when they bestow the Spirit, the Paraclete. Indeed, I cannot say the words lest I seem to go further than to reply to the inquiry. 

    Kining nga documento nga kabahin sa Tradisyon sa Sta Iglesya, tubag sa Sto Papa (St. Innocent I, 401- 17) labot sa pangutana kun kinsa ang makahimo sa pag-administrar sa Konpirma. Iya kining gipadala ngadto ni Decentius, Obispo sa Gubbio. Dinhi atong makita nga ang Sto Papa mipahimug-at sa dilimalalis nga mga pulong nga sa pag-administrar sa Konpirma nga “IT MAY NOT BE DONE BY ANY OTHER THAN A BISHOP”, “THIS POWER…IS DUE TO THE BISHOPS ALONE”, nga sa mga pari “IT IS NOT ALLOWED TO SIGN”, ug sa makausa pa “THAT IS DUE TO THE BISHOPS ALONE.” Dugang pa niini, ang Sto Papa mipahibalo nga kini “ECCLESIASTICAL CUSTOM” ug labaw sa tanan nagsukad gayod sa GIHIMO SA MGA APOSTOLES nga nasulat sa Buhat 8:14-17. 

    The Minister of Confirmation * [Denzinger Enchiridion: From the letter "Cum venisset" to Basil, Archbishop of Tirnova, Feb. 25, 1204]: 419 The imposition of the hands is designated by the anointing of the forehead which by another name is called confirmation, because through it the Holy Spirit is given for an increase (of grace) and strength. Therefore, although a simple priest or presbyter is able to give other anointings, this one, ONLY THE HIGHEST PRIEST, THAT IS THE BISHOP, OUGHT TO CONFER, because we read concerning the Apostles alone, whose successors the bishops are, that through the imposition of the hands they gave the Holy Spirit [cf. Acts 8:14 ff.]. 

    Kining laing documento nga kabahin sa Tradisyon sa Sta Iglesya sulat sa Sto Papa (Innocent III, 1198- 1216) iyang gipadala ngadto ni Basil, ang Arsobispo sa Tirnova aron sa pagpatin-aw labot sa ministro sa Konpirma. Dinhi ang Sto Papa mipahimug-at nga diha sa Konpirma “ONLY THE HIGHEST PRIEST, THAT IS THE BISHOP, OUGHT TO CONFER.” Busa tin-aw kaayo ang panudlo sa Sto Papa nga ang Obispo lamang ang maka-konpirma ug nga kining maong panudlo iyang GIPASUKAD SA BAG-ONG TUGON diin mabasa nga ang mga Apostoles lamang, kansang mga sumusunod mao ang mga Obispo, ang nangunpirma (Buhat 8:14ff). Kon kining maong Tradisyon ug panudlo sa Sta Iglesya atong sabton sa atong kinaugalingon nga pagsabot bulag sa panudlo sa buhi nga Magisterium mahimo natong ipatuo nga ang Konsilyo sa Trento miusab niining karaan kaayong panudlo sa nag-unang mga katuigan. Ania ang gitudlo sa Konsilyo sa Trento: 

    Canons on the Sacrament of Confirmation* [Denzinger Enchiridion: COUNCIL OF TRENT, SESSION Vll (March 3, 1547)] 873 Can. 3. If anyone shall say that the ordinary minister of holy confirmation is not the bishop alone, but any simple priest: let him be anathema. 

    Karon kun ang atong panghunahuna sama pa sa mga mitawag sa ilang kaugalingon nga “traditionalists”, posibli nga mosupak kita niini sa pag-ingon nga ang Konsilyo sa Trento mipuno sa pulong nga ORDINARY ug nga tungod niini iyang giusab ang nahaunang mga panudlo labot sa ministro sa pagkonpirma! Kana kon ang atong gamiton ang atong kinaugalingong nga pagsabot bulag sa Tradisyon ug panudlo sa buhi nga Magisterium. Sa laing bahin, ang matinud-anon nga katoliko moingon nga tungod kay ang Sta Iglesya dili man masayop ug dili man mahimong mousab sa iyang mga panudlo ug tungod kay Magisterium mao man ang bugtong naghupot sa katungod sa pag-interpretar sa Biblia ug Tradisyon nga walay tinuoray nga panagsumpaki tali sa panudlo sa Konsilyo sa Trento ug sa panudlo sa nag-unang mga Papa. Nga ang gihimo sa Konsilyo sa Trento mao ang pagpasabot ug pagpatin-aw nga kanang pag-ingon nga “it may not be done by any other than a bishop”, “this power…is due to the bishops alone”, “only the highest priest, that is the bishop, ought to confer” ang gipasabot niini mao ang gahom sa Obispo isip ordinaryo ministro sa Konpirma apan wala kini magpasabot nga ang Sto Papa dili makahimo sa pag-delegar sa maong bulohaton ngadto sa mga pari sumala sa iyang gihukman nga angay agad sa gipangayo sa sirkumstansya, sa panahon, ug sa dapit ug alang sa kaayohan niadtong modawat sa maong sacramento aron dili sila mahikawan sa pagdawat sa sacramentohanong grasya. Mao kini ang gipatin-aw sa Catechism of the Council of Trent. 


    Minister of Confirmation (The Catechism of the Council of Trent, Translated into English by
    McHugh & Callan, 1982 p. 205):
    Now the Holy Scriptures show that the BISHOP ALONE IS THE ORDINARY MINISTER of this Sacrament, because we read in the Acts of the Apostles, that when Samaria had received the Word of God, Peter and John were sent to them, who prayed for them that they might receive the Holy Ghost: for he was not as yet come upon any of them, but they were only baptized (Acts 7:14). Here we may see that he who had baptized, having been only a deacon, had no power to confirm; but that its administration was reserved to a more perfect order of ministers, that is, to the Apostles. The same may be observed whenever the Sacred Scripture make mention of this Sacrament.


    Dinhi ang Catechism of the Council of Trent misubli ug mihatag og dugang pagpasabot sa decrito sa Konsilyo sa Trento: nga ang Obispo mao ang ordinaryo ministro sa Konpirma, nga kini nga panudlo gipasukad sa Balaang Kasulatan, nga kini nga panudlo nasubay sa Tradisyon sa Sta Iglesya nga makita diha sa mga decrito nga giluwatan sa nag-unang mga Papa. Nga ang Sto Papa makahimo sa pagtudlo og extraordinary minister sa pagkonpirma, usa ka butang nga walay usa nga milalis. Si St Thomas Aquinas miila niini nga gahom sa Sto Papa diha sa iyang nabantog nga Summa Theologica.


    St. Thomas Aquinas, Summa Theologica, Volume 3, Question 72, Article 11, Reply to Objection 1.
    Whether only a bishop can confer this sacrament [Confirmation]? The Pope has the plenitude of power in the Church, in virtue of which he can commit to certain lower orders things that belong to the higher orders: thus he allows priests to confer minor orders, which belong to the episcopal power. And in virtue of this fullness of power THE POPE, BLESSED GREGORY, ALLOWED SIMPLE PRIESTS TO CONFER THIS SACRAMENT... [Ang Sto Papa naghupot sa malukpanon nga gahom diha sa Iglesya, nga tungod niini siya makahatag ngadto sa ubos nga orden sa mga butang nga iya sa mas taas nga orden: busa siya mitugot sa mga pari sa paghatag sa orden minor, nga iya sa gahom sa Obispo. Ug tungod niining kinatibuk-an nga gahom ANG PAPA, BULAHANG GREGORIO, MITUGOT SA MGA YANONG PARI SA PAGHATAG NIINI NGA SACRAMENTO]

    Kini nga gahom ug katungod sa Sto Papa nasulat usab sa laing documento nga nahimong kabahin sa Tradisyon sa Sta Iglesya.


    The Matter and Minister of Confirmation* [Denzinger Enchiridion: The Primacy of the Roman Pontiff, From the letter "Super quibusdam" to the Consolator, the Catholicon of the Armenians, Sept. 20, 1351]:
    571 (12) You have given responses which influence us to ask the following from you: first, concerning the consecration of chrism, whether you believe that the chrism can rightly and deservedly be consecrated by no priest who is not a bishop. 572 Second, whether you believe that the sacrament of confirmation cannot ORDINARILY be administered by any other than by the bishop by virtue of his office. 573 Third, whether you believe that by the Roman Pontiff alone, having a plentitude of power, the administration of the sacrament of confirmation can be granted to priests who are not bishops. 

    Kining tulo ka pangutana gipatubag kini sa Sto Papa (Clement VI, 1342-52) ngadto sa Consolator agig pagbadlong sa sayop nga mga panudlo sa mga Armenians. Ang matag usa niining tulo ka pangutana kinahanglan nga tubagon sa OO aron maisip nga nagpabilin pa sa katolikong pagtuo. Busa ang panudlo nga ang Obipo lamang ang maka-Konpirma kinahanglan nga sabakon sa panudlo nga ang Sto Papa, tungod sa iyang paghupot sa kagahoman, ang pag-administrar sa sacramento sa Konpirma mahimo nga idelegar ngadto sa mga pari nga dili Obispo. Ang pre-Vatican II Theologian nga si Dr. Ludwig Ott misumada sa panudlo sa Sta Iglesya labot sa ministro sa sacramento sa pagkonpirma.


    Fundamentals of Catholic Dogma by Dr. Ludwig Ott p 368, 369:
    The ordinary minister of Confirmation is the Bishop alone (De fide). The extraordinary minister of Confirmation is a priest on whom this full power is conferred by the common law or by a special apostolic Indult (Sent. Certa.) CIC 782, Par 2, Cf. D 697, 573


    Atong napamatud-an, sa atong paghisgot sa ministro sa sacramento sa Konpirma, nga ang paggamit sa pulong “ONLY” o “ALONE” nagpasabot kabahin sa ordinaryo ministro sa maong sacramento apan ang Sto Papa pinaagi sa gahom ug katungod nga gihatag ni Cristo ngadto ni Pedro isip labaw nga magtutudlo ug tigdumala sa tibuok Simbahan makahimo sa pagtudlo og extraordinaryo ministro sa pag-administrar sa sacramento. Ang pag-ingon “ONLY PRIESTS HAVE POWER TO [CONSECRATE AND] ADMINISTER THE EUCHARIST” ang gipasabot niini kabahin sa pari isip ordinaryo ministro sa pagpakalawat apan nagpabilin ang gahom ug katungod sa Sto Papa sa pag-delegar sa maong bulohaton ngadto sa mga dili-pari sama sa deacon ug sa laymen isip mga extraordinaryo ministro sa pagpakalawat agad sa sirkumstansya, sa panahon, ug sa dapit ug alang sa kaayohan niadtong modawat sa maong sacramento aron dili sila mahikawan sa pagdawat sa sacramentohanong grasya. Kini nga gahom sa Sto Papa giila ug gitudlo sa Konsilyo sa Trento:


    Chap. 2. The Power of the Church Concerning the Administration of the Sacrament of the
    Eucharist (Denzinger Enchiridion 931, COUNCIL OF TRENT, SESSION XXI, July 16, 1562): It [the Council] declares furthermore that this power has always been in the Church, THAT IN THE ADMINISTRATION OF THE SACRAMENTS, preserving their substance, SHE MAY DETERMINE OR CHANGE whatever she may judge to be more expedient for the benefit of those who receive them or for the veneration of the sacraments, ACCORDING TO THE VARIETY OF CIRCUMSTANCES, TIMES, AND PLACES. [Ang Gahom sa Iglesya Labot sa Pag-administrar sa Sacramento sa Eukaristiya: Kini (ang Konsilyo) midiklarar pagdugang nga kini nga gahom anaa kanunay diha sa Iglesya, NGA DIHA SA PAG-ADMINISTRAR SA MGA SACRAMENTO, sa walay pag-usab sa ilang essensya, SIYA MAKAPIHO O MAKAUSAB sa bisan unsa nga iyang gihukman nga mas angay alang sa kaayohan niadtong modawat kanila o alang sa pagtahod sa mga sacramento, SUMALA SA NAGKALAINLAING MGA SIRKUMSTANSYA, PANAHON, UG DAPIT]


    Kini nga panudlo sa Konsilyo sa Trento dili mahimong likayan sa mga Traditionalists. Tin-aw nga gipasabot dinhi nga ang pag-administrar sa Sacramento sa Eukaristiya dili gyod kabahin sa essensya sa sacramento tungod kay kini ubos man sa gahom sa Iglesya [sa ato pa sa Sto Papa] sa pag-usab sumala sa iyang gihukman nga angayng usbon agad sa pagkinahanglan sa sirkumstansya, panahon ug dapit. Mao kini nga gahom ang gigamit ni Papa Juan Paulo II diha sa iyang pagtugot nga ang mga extraordinary ministers motabang sa pagpakalawat ubos sa kondisyon sa dako nga pagkinahanglan nga iyang nahisgotan. Subay niining maong panudlo sa Konsilyo sa Trento si St Thomas Aquinas diha sa iyang Summa Theologica mitubag sa pangutana kon absoluto ba gyod nga ang pari ra ang maka-administrar sa pagpakalawat.  

    St. Thomas Aquinas, Summa Theologica, Volume 3, Question 82, Article 3:
    Whether dispensing of this sacrament belongs to a priest alone? I answer that, The dispensing of Christ's body belongs to the priest for three reasons. First, because, as was said above (Article 1), he consecrates as in the person of Christ. But as Christ consecrated His body at the supper, so also He gave it to others to be partaken of by them. Accordingly, as the consecration of Christ's body belongs to the priest, so likewise does the dispensing belong to him. Secondly, because the priest is the appointed intermediary between God and the people; hence as it belongs to him to offer the people's gifts to God, so it belongs to him to deliver consecrated gifts to the people. Thirdly, because out of reverence towards this sacrament, nothing touches it, but what is consecrated; hence the corporal and the chalice are consecrated, and likewise the priest's hands, for touching this sacrament. HENCE IT IS NOT LAWFUL FOR ANYONE ELSE TO TOUCH IT EXCEPT FROM NECESSITY, FOR INSTANCE, IF IT WERE TO FALL UPON THE GROUND, OR ELSE IN SOME OTHER CASE OF URGENCY. 

    Reply to Objection 1. 
    The deacon, as being nigh to the priestly order, has a certain share in the latter's duties, so that he may dispense the blood; but not the body, EXCEPT IN CASE OF NECESSITY, AT THE BIDDING OF A BISHOP OR OF A PRIEST. First of all, because Christ's blood is contained in a vessel, hence there is no need for it to be touched by the dispenser, as Christ's body is touched. Secondly, because the blood denotes the redemption derived by the people from Christ; hence it is that water is mixed with the blood, which water denotes the people. And because deacons are between priest and people, the dispensing of the blood is in the competency of deacons, rather than the dispensing of the body. 

    Busa si St Thomas Aquinas sa iyang tubag sa maong pangutana, pinasikad sa Tradisyon ug panudlo sa Sta Iglesya mipahibalo kanato nga bisan kon ang pari mao gyod ang kinahanglan nga mopakalawat apan dili kini absoluto kondili dunay mga higayon sa dakong panginahanglan ug ubos sa pagtugot sa Obispo o pari nga ang dili-pari makahikap ug maka-administrar sa pagpakalawat. 

    Ang Catholic Encyclopedia OnLine mipasabot usab niini nga panudlo sa Sta Iglesya kabahin sa ministro sa pag-administrar sa Santos nga Pagkalawat. 

    Catholic Encyc/cathen/05584a.htm: 
    The Eucharist being a permanent sacrament, and the confection (confectio) and the reception (susceptio) thereof being separated from each other by an interval of time, the minister may be and in fact is twofold: (a) the minister of consecration and (b) the minister of administration. THE DOGMATIC INTEREST WHICH ATTACHES TO THE MINISTER OF ADMINISTRATION OR DISTRIBUTION IS NOT SO GREAT, FOR THE REASON THAT THE EUCHARIST BEING A PERMANENT SACRAMENT, ANY COMMUNICANT HAVING THE PROPER DISPOSITIONS COULD RECEIVE IT VALIDLY, WHETHER HE DID SO FROM THE HAND OF A PRIEST, OR LAYMAN, OR WOMAN. HENCE, THE QUESTION IS CONCERNED, NOT WITH THE VALIDITY, BUT WITH THE LICEITY OF ADMINISTRATION. In this matter the church alone has the right to decide, and her regulations regarding the communion rite may vary according to the circumstances of the times. In general it is of Divine right, that the laity should as a rule receive only from the consecrated hand of the priest (cf. Trent, Sess. XIII, cap. viii). The practice of the laity giving themselves Holy Communion was formerly, and is today, allowed only in case of necessity. In ancient Christian times it was customary for the faithful to take the Blessed Sacrament to their homes and Communicate privately, a practice (Tertullian, Ad uxor., II, v), to which, even as late as the fourth century, St. Basil makes reference (Epistle 93).

    Ang panudlo sa Sta Iglesya labot sa ministro sa pag-administrar sa Eukaristiya gisumada sa naila nga pre- Vatican II theologian nga si Dr. Ludwig Ott.


    Fundamentals of Catholic Dogma, Dr. Ludwig Ott p 398:

    The ordinary minister of the Eucharist is the priest; the extraordinary minister is the deacon (with permission of the local Ordinary or of the parish priest for some weighty reasons) CIC 845. 

    Ang gisulat ni Dr. Ott sa iyang libro kinutlo gikan sa 1917 Pio-Benedectine Code of Canon Law. 


    1917 CODE OF CANON LAW, CANON 845:

    §1 The ordinary minister of Holy Communion is the priest alone; §2 the extraordinary minister is the deacon with permission from the local Ordinary or the parish priest for some weighty reason. 

    Sumala sa nalatid sa 1917 nga Code of Canon Law, atong makita nga pulong “ALONE” gigamit mahitungod sa pari isip ordinaryo ministro sa pagpakalawat. Mao kini ang husto nga pagsabot sa giingon sa Catechism of the Council of Trent nga “only priests have power to [consecrate and] administer the Eucharist.” Apan ang maong Code of Canon Law naghisgot usab sa mga deacon isip extraordinaryo ministro sa pagpakalawat ubos sa pagtugot sa Obispo o sa pari tungod sa bug-at nga katarongan. 

    Karon, kon sakto ang mga Traditionalists sa ilang pagsabot nga sa pag-ingon sa Catechism of the Council of Trent nga “only priests have power to [consecrate and] administer the Eucharist” nga kini absoluto gayod nga pari ra ug dili mahimo sa Sto Papa ang pag-delegar sa maong bulohaton ngadto sa dili-pari sama sa deacon nan mogawas nga ang 1917 Code of Canon Law nasupak sa panudlo sa Catechism of the Council of Trent. Mogawas nga si Papa Pius X nga maoy mipasiugda sa paghimog revision sa Code of Canon Law nasayop. Mogawas nga si Papa Benedicto XV nga maoy mi-promulgar sa 1917 Code of Canon Law nasayop. Mogawas nga ang misunod nga mga Sto Papa nga sila si Pius XI, Pius XII, Blessed John XXIII, Paul VI nga mipa-implementar sa 1917 Code of Canon Law nasayop sa ilang pagpatuman sa usa ka balaod nga nasupak sa doctrina sa Sta Iglesya. Mogawas nga si Papa Juan Paulo II ug si Papa Benedicto XVI nasayop sa ilang pagtugot sa mga extraordinaryo ministro sa pagpakalawat. Kon ang gimando sa 1917 nga Code of Canon Law usa ka kaugdahan ug usa ka kausaban ug kalapasan sa mga panudlo sa Catechism of the Council of Trent, nganong wala may kusganon nga pagsupak ug pag-alsa batok niini nga panudlo ug balaod nga giluwatan sa Sto Papa? Nganong ang mga giila nga mga haligi sa mga traditionalists nga sila si Cardinal Octaviani, si Arsobispo Lefebre ug bisan si Cardinal Siri walay may gipadayag nga bisan na lang gamay nga tingog sa pagsupak mahitungod niini nga panudlo ug balaod? Mahimo ba nato ang paghupot sa panghunahuna nga walay usa sa mga balaan ug bantugang tighunahuna nga mga Obispo, mga pari, ug mga layko ang nakamatikod niini nga sayop hangtod sa pagabot niining mga Traditionalists nga mipahibalo sa kalibotan mahitungod niini nga kasaypanan? Mahimo ba nato ang pagdawat, nga sukad sa pagpromulgar sa 1917 Code of Canon Law nga gipasagdan ni Cristo ang iyang Simbahan pinaagi sa Sto Papa nga mopatuman sa usa ka balaod nga nasupak sa iyang kabubuton ug nga niining atong panahon lamang nga ang Espiritu Santo milamdag sa mga Traditionalists aron pagpahibalo kanato niini? 

    Maingon nga gilusad ni Pius V ang balaod sa pagpatuman sa Misa Tridentina pinaagi sa Quo Primum ug gilusad ni Paulo VI ang balaod sa pagpatuman sa Pauline Rite Mass pinaagi sa Missale Romanum, si Papa Benedicto XV mi-promulgar sa 1917 Code of Canon Law pinaagi sa iyang Apostolic Constitution Providentissima Mater Ecclesia niadtong May 27, 1917. Niining maong sulat gisaysay ni Pope Benedicto XV nga ang iyang gisundan nga Sto Papa, si Pope Pius X (nga maoy nagsulat sa Pascendi Dominici Gregis ug Lamentabili Sane) maoy nagpasiugda sa paghimog revision sa Canon Law. Nga aron mahimo ang maong dakong tahas si Pope Pius X mi-konsulta sa tanang ka-obispohan sa tibuok kalibotan ug nga iyang gipadad-an og sulat ang tanang mga arsobispo sa Iglesya Katolika aron iyang masayran ang ilang hunahuna labot sa mga balaod sa Iglesya Katolika. Gipatabang usab ni Pope Pius X ang mga nabantog nga mga batid sa canon law ug ang mga maalamon nga mga Cardinals sa Iglesya Katolika. Tapos niini ang tanang mga kaobispohan ug tanang mga pangulo sa mga religious orders gipadad-an og copya sa bagong Balaod aron ang tagsa-tagsa kanila makapadayag sa ilang mga hunahuna labot sa napanday nga Balaod. Samtang gihimo kini, hiabtan sa kamatayon si Pope Pius X ug si Pope Benedict XV mao ang mihimo sa pag-promulgar sa bag-ong napanday nga Balaod.


    EXCERPTS FROM APOSTOLIC CONSTITUTION PROVIDENTISSIMA MATER ECCLESIA BY POPE BENEDICT XV, 27 MAY 1917:

    Finally We ratified, approved, and sanctioned in all its parts the new Code of the whole of Canon Law, which was asked for by many bishops in the Vatican Council (I) and which was begun over twelve years ago. Therefore, having sought the aid of Divine grace, trusting in the authority of the Blessed Apostles Peter and Paul, moved Ourselves, of Our certain knowledge and in the fullness of the Apostolic power with which we are invested, by this Our constitution, which We wish to be binding for all time; We promulgate, and We decree and order that the present Code, just as it is drawn up, have in future the force of law for the Universal Church, and We entrust it for safekeeping to your custody and vigilance. 

    Dinhi makita nato nga si Pope Benedict XV sa pag-promulgar sa Pio-Benedictine 1917 Code of Canon Law migamit sa iyang kinatas-ang gahom isip labawng pangulo sa tibuok Iglesya Katolika ug tin-aw nga iyang gipadayag ang iyang kabubut-on nga ang maong Balaod nga iyang gi-promulgar kinahanglan nga dawaton diha sa matag bahin niini ug sa iyang kinatibuk-an sa tanang mga katoliko sa tibuok kalibotan. Ang mga Traditionalists mo-admiter nga kon ang Sto Papa manudlo ngadto sa tanang katoliko sa tibuok kalibotan siya dili masayop. Ug sumala sa gisulat ni Pope Benedict XV sa iyang pag-promulgar sa 1917 Code of Canon Law buot niya nga kini dawaton sa tibuok kalibotan ug busa sa mga punto nga ang Code of Canon Law mitandog sa doctrina dili kini mahimong masayop. Busa atong paaboton ang pag-angkon sa mga Traditionalists nga ang pagtudlo ni Pope Benedict XV sa 1917 Code of Canon Law nga ang ordinaryo ministro sa pagpakalawat mao ang pari ug ang extraordinaryo ministro mao ang deacon ubos sa pagtugot sa Obispo o sa pari tungod sa bug-at nga katarongan nga kini nalakip sa mga dili-masayop nga panudlo sa Sto Papa. Atong paaboton ang ilang pagbakwi sa ilang sayop nga interpretasyon sa Catechism of the Council of Trent nga absoluto gyod nga ang mga dili-pari sama sa deacon dili mahimong makapakalawat. Kon ilang bakwion ang ilang kasaypanan niining bahina mopakita kini sa matuod nilang kalidad kay sa pagkatinuod ang kadako sa usa ka tawo wala magsukad diha sa kanunay nga siya maoy husto kondili labaw sa tanan diha sa iyang pag-angkon sa iyang kasaypanan sa higayon nga kini ipahibalo kaniya. 

    Si Pope Benedict XV nasayod nga dunay mga katoliko nga inagda sa garbo ug giniyahan sa ilang kinaugalingon nga pagsabot mangahas sa pagsupak, sa pagtuis, ug sa pagsalikway sa maong balaod ug Siya mipasidaan ug mipahimangno kanila sa labing bug-at nga mga pulong: Wherefore let no one violate or rashly oppose in any way this document of Our constitution, ordinance, limitation, suppression, derogation, and expressed will. And if anyone shall presume to attempt to do so, let him know that he will incur the wrath of Almighty God and of his Blessed Apostles Peter and Paul. [Busa walay si bisan kinsa ang gitugotan sa paglapas o sa paghinanali sa pagsupak sa bisan unsang paagi niining maong documento sa Among constitution (gimugna), ordinance (ordinansya), limitation (pagbutang sa mga utlanan), suppression (pagpahunong), derogation (paghiklin), ug expressed will (dayag nga pagbuot). Ug kon dunay mangahas sa paghimo niini, angay siya nga masayod nga mahiagom siya sa kasuko sa Makagagahom nga Dios ug sa iyang bulahang Apostoles Pedro ug Pablo].



    INCONTROVERTIBLE EVIDENCE FROM CHURCH HISTORY [DILI MALALIS NGA EBIDENSYA GIKAN SA KASAYSAYAN SA SIMBAHAN]


    CATHOLIC ENCYCLOPEDIA ONLINE: 

    In general it is of Divine right, that the laity should as a rule receive only from the consecrated hand of the priest (cf. Trent, Sess. XIII, cap. viii). THE PRACTICE OF THE LAITY GIVING THEMSELVES HOLY COMMUNION WAS FORMERLY, AND IS TODAY, ALLOWED ONLY IN CASE OF NECESSITY. In ancient Christian times it was customary for the faithful to take the Blessed Sacrament to their homes and Communicate privately, a practice (Tertullian, Ad uxor., II, v), to which, even as late as the fourth century, St. Basil makes reference (Epistle 93). [Sa kinatibuk-an kini Diosnong katungod, nga ang layko kinahanglan isip usa ka balaod mokalawat gikan lamang sa sagrado nga kamot sa pari. ANG PAGBANSAY NGA ANG MGA LAYKO MOHATAG NGADTO KANILA SA SANTOS NGA PAGKALAWAT KANIADTO, UG MAO USAB KARON, GITUGOT LAMANG SA PANAHON SA PANGINAHANGLAN. Sa karaang kristohanong kapanahunan naandan nga ang matuohon modala sa Santos nga Sacramento ngadto sa ilang mga panimalay ug mopakalawat sa ilang kaugalingon, usa ka pagbansay, diin, bisan sa kaulahian sa ikaupat nga siglo, si St Basil naghisgot]


    St. Justin Martyr, First Apology, AD 148-155 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 1 p 55): When the prayers and the thanksgiving are completed, all the people present call out their assent, saying: Amen! Amen in the Hebrew language signifies so be it. After the president has given thanks, and all the people have shouted their assent, THOSE WHOM WE CALL DEACONS GIVE TO EACH ONE PRESENT TO PARTAKE OF THE EUCHARISTIC BREAD AND WINE AND WATER; AND TO THOSE WHO ARE ABSENT THEY CARRY AWAY A PORTION. [Inigkatapos sa mga pag-ampo ug sa mga pagpasalamat, ang tanan nga anaa mopakita sa ilang pagsanong, sa pag-ingon: Amen! Ang Amen sa Hebreong pinulongan nagpasabot nga “so be it.” Tapos ang tigpahigayon makapasalamat, ug ang tibuok katawhan nakasinggit sa ilang pagsanong, SILA NGA AMONG GITAWAG NGA MGA DEACONS MOHATAG NGADTO SA MATAG USA NGA MITAMBONG SA PAG-AMBIT SA EUKARISTIKANHONG PAN UG BINO UG TUBIG; ug ngadto kanila nga wala makatambong sila modala sa bahin niini.]


    St. Justin Martyr, First Apology, AD 148-155 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 1 p 56): 

    Then we all rise together and offer prayers, and, as we said before, when our prayers is ended, bread is brought forward along with the wine and water, and the president likewise gives thanks to the best of his ability, and the people call out their assent, saying the Amen. THEN THERE IS THE DISTRIBUTION TO EACH AND THE PARTICIPATION IN THE EUCHARISTIC ELEMENTS, WHICH ALSO ARE SENT WITH THE DEACONS TO THOSE WHO ARE ABSENT. [Dayon kaming tanan dungan nga mamarog ug mohalad sa mga pag-ampo, ug, sa amo nang nahisgotan sa unahan, sa pagtapos sa among mga pag-ampo, ang pan gidala sa atubangan uban sa bino ug tubig, ug ang tigpahigayon usab mopasalamat sa kinasingkasing gayod, ug ang katawhan mosulti sa ilang pagsanong, sa pag-ingon Amen. DASON ANAA ANG PAG-APOD-APOD NGADTO SA MATAG USA UG ANG PAG-AMBIT SA MGA EUKARISTIKANHONG ELEMENTO, NGA GIPADALA USAB SA MGA DEACON NGADTO KANILA NGA WALA MAKATAMBONG]


    St. Hippolytus, The Apostolic Tradition, AD 215 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 1 p 170): 

    Indeed, the bishop shall explain the reason for all these things to those who partake. Breaking the Bread into individual particles which he then distributes, he shall say: Heavenly Bread in Christ Jesus! And he that receives shall answer: Amen! And the presbyters, or, if they are not enough, THE DEACONS TOO, SHALL HOLD THE CUPS and shall stand by in reverence and modesty: first, he that holds the water; second, the milk; third, the Wine. [Sa tinuoray, ang Obispo mopasabot sa katarongan alang niining tanang butang ngadto kanila nga miambit. Mopikas sa Pan ngadto gagmayng bahin ug dayon iyang iapod-apod, siya moingon: Langitnong Pan ni Cristo Jesus! Ug siya nga modawat motubag: Amen! Ug ang mga pari, o, kon kulang sila, ANG MGA DEACON USAB, MOGUNIT SA MGA KUPA ug magtindog nga matahuron ug mapaubsanon: una, siya nga nagkupot sa tubig; ikaduha, sa gatas; ikatulo, sa Bino.]


    St. Cyprian of Carthage, The Lapsed, AD 251 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 1 p 218): 

    When the solemnities were completed, however, and THE DEACON BEGAN TO OFFER THE CHALICE TO THOSE PRESENT… [Sa pagtapos na sa mga solomnidad, hinuon, ANG DEACON MISUGOD SA PAGHATAG SA KALIS NGADTO SA MGA MITAMBONG…]


    Letter of Basil to a Patrician Lady Caesaria AD 372 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 2 p 5):

    We ourselves communicate four times each week, on Sunday, Wednesday, Friday, and Saturday; and on other days if there is a commemoration of any saint. IT WERE NEEDLESS TO POINT OUT THAT FOR ANYONE IN TIMES OF PERSECUTION TO BE OBLIGED, IN THE ABSENCE OF A PRIEST OR DEACON, TO RECEIVE COMMUNION BY HIS OWN HAND IS CERTAINLY NOT A SERIOUS OFFENCE, BECAUSE LONG CUSTOM SANCTIONS THIS PRACTICE IN SUCH CASES. Indeed, all the solitaires in the desert, where there is no priest, reserving Communion at home, receive it from their own hands. In Alexandria and in Egypt everyone, even of the laity, reserves Communion in his own home and receives by his own hand whenever he is pleased to do so. [Kami mismo mangalawat kaupat matag semana, sa Domingo, Mierkolis, Biyernes, ug Sabado; ug sa ubang mga adlaw nga dunay gihandom nga santos. DILI NA KINAHANGLAN NGA HISGOTAN PA NGA SI BISAN KINSA PANAHON SA PANGLUTOS, KON WALAY PARI O DEACON, NGA KINAHANGLAN NGA MOKALAWAT PINAAGI SA IYANG KAUGALINGON KAMOT DILI GAYOD USA KA DAKONG KALAPASAN, TUNGOD KAY ANG DUGAY NGA CUSTOMBRE MITUGOT MAN NIINI NGA PAGBANSAY SA MAONG MGA HIGAYON. Busa, ang tanan nga nagpuyo didto sa kamingawan, diin walay pari, nga mi-reservar sa Kalawat sa panimalay, mikalawat niini gikan sa ilang kaugalingong mga kamot. Didto sa Alexandria ug sa Ehipto ang tanan, bisan ang mga layko, mihipos sa Kalawat sa iyang kaugalingon balay ug mikalawat pinaagi sa iyang kaugalingong kamot sumala sa iyang kabubut-on.]


    Apostolic Constitutions AD 400 (William A. Jurgens, The Faith of the Early Fathers Vol 2 p 129): 

    A deacon does not bless. He does not bestow blessing, but he receives it from bishop and presbyter. He does not baptize, he does not offer the Sacrifice. WHEN A BISHOP OR PRESBYTER OFFERS THE SACRIFICE, HE DISTRIBUTES TO THE LAITY, NOT AS A PRIEST, BUT AS ONE WHO IS MINISTERING TO PRIESTS. [Ang deacon dili mopanalangin. Dili siya mohatag sa panalangin, kondili siya modawat niini gikan sa Obispo ug sa pari. Dili siya mobunyag, dili siya mohalad sa Sakrispisyo. SA DIHANG ANG OBISPO O PARI MOHALAD SA SAKRISPISYO, SIYA MOAPOD-APOD NIINI NGADTO SA MGA LAYKO, DILI INGON NGA PARI, KONDILI INGON NGA MI-ABAG SA MGA PARI.] 

    Sumala niining mga kalig-onan nga atong nahipos pinasikad sa Church History atong makita nga sa mga panahon nga gikinahanglan “in times of necessity” ang Sta Iglesya mitugot nga ang mga dili-pari makahatag usab sa pagpakalawat. Samtang ang katungod sa pari sa pagpakalawat nagsukad sa iyang gahom sa pagkapari ang pagpatabang sa mga extraordinaryo ministro dili permanente kondili usa ka temporaryo nga pribilihiyo. Samtang ang kahimtang sa dakong panginahanglan anaa gihatagan sila sa Sto Papa sa maong facultad. Tungod kay kini nga facultad gihatag man ngadto kanila sa Sto Papa, ang Sto Papa ra usab ang dunay katungod sa paglatid sa mga kondisyon sa ilang mapuslanon nga paggamit sa maong facultad. Si Papa Juan Paulo II misaysay niini nga mga sitwasyon nga naglakip niining mosunod: 

    1) Kon walay laing pari nga makatabang; 

    2) Kon ang pari maglisod sa pagpakalawat sama pananglit kon duna siya gihambin nga balatian, o dili ba kaha tungod sa taas nga pangidaron; 

    3) Tungod sa gipangayo sa iyang pastoral ministry sama pananglit nga layo kaayo ang kinahanglan nga pakalawaton, labi na gyod sa Viaticum alang sa masakiton nga himalatyon, o ang gidaghanon sa mga masakiton labi na gyod diha sa mga hospital ug susamang institusyon nagkinahanglan sa daghang ministro; 

    4) sulod sa misa diin hilabihan kadaghan ang buot mokalawat nga tungod niini dugay nga mahuman ang misa (pananglit nagsunod-sunod ang schedule sa Misa o nga ang pari kinahanglan usab nga motagad sa ubang niyang buluhaton sama sa pamunyag, pakompisal, konpirma, kasal, paghatag og katesismo, ug uban pang mahinungdanon nga kalihukan labot sa iyang pagpangalagad.); 

    5) ug uban pang sitwasyon nga gihukman sa Obispo o pari nga nasubay sa nalatid nga balaod nga giluwatan sa Sto Papa. 


    CONCLUSION 

    1) Nga ang Magisterium nagtugot sa paggamit sa mga extraordinary ministers sa pagpakalawat sa panahon sa talagsaon nga panginahanglan pinasubay sa nalatid nga mga balaod labot niini. (Fidei custos 1969, Dominicae coenae 1980, Immensae caritatis 1973. CCC par 903 1994, 1983 CIC canon 230 § 3, Inaestimabile Donum [10], Redemptionis Sacramentum [88, 158], 1917 CIC canon 845) 

    2) Nga ang Konsilyo sa Trento nagtudlo nga mahitungod sa pagpakalawat ang Sta Iglesya dunay gahom sa pag-usab niini agad sa iyang gihukman nga mas makatabang alang sa kaayohan nila nga modawat niini o alang sa pagtahod sa mga sacramento, sumala sa nagkalainlaing sirkumstansya, panahon, ug dapit. (COUNCIL OF TRENT, SESSION XXI, July 16, 1562). 

    3) Nga ang pag-ingon nga “Only priests have the power to [consecrate and] administer the Eucharist” sumala sa Tradisyon sa Sta Iglesya pagasabton kini nga ang pari mao ang Minister ordinarius sa pagpakalawat ug kini nga panudlo wala mausab. Apan kuyog niini nga panudlo ang Sta. Iglesya nagtudlo usab nga Siya dunay gahom sa pag-installar sa mga laymen isip Minister extraordinarius ug kini nga katungod dili-permanente, gamiton lamang sa panahon sa talagsaon nga panginahanglan kun extraordinary circumstances nga gihukman sa Sta Iglesya nga mas makaayo ug makatabang sa mangalawat ug kon sila gi-delegahan sa pari niini. 

    4) Si St. Thomas Aquinas nga ang diacono, tungod kay siya sunod man sa pagkapari, adunay pag-ambit sa bulohaton sa pag-administrar sa sacramento, nga tungod niini makahimo siya sa pag-adminstrar sa dugo; apan dili sa lawas, gawas kon dunay dako nga panginahanglan, ubos sa pagtugot sa Obispo o sa pari. (Summa Theologica, Volume 3, Question 82, Article 3) 

    5) Ang pagpakalawat pinaagi sa Extraordinary ministers wala motandog sa essensya sa Sacramento sa Santos nga Eukaristiya. Nga sukad sa karaang kapanahunan dunay mga higayon nga ang Eukaristiya giadministrar pinaagi sa mga diacono ug mga layman ubos sa pagtugot sa Simbahan (Catholic Encyclopedia OnLine)


    image source: www.theguardian.com

    more

  • Answering Ultra-Traditionalism [ Part 1 ]





    FALLACY OF ULTRA-TRADITIONALISM
    [Ang Kasaypanan sa Ultra-Traditionalism]

    Bro. Ramon M. Gitamondoc


     Ang ultra-traditionalism mao ang kalihokan sulod sa Iglesya Katolika nga gipasiugdahan sa mga katoliko nga naghupot sa panghunahuna nga ang Ikaduhang Konsilyo Vaticano (VC2) ug ang mga Sto Papa sa bag-ong kapanahunan nga mipatuman sa mandato sa maong Konsilyo wala na magsubay sa Tradisyon kon naandang mga panudlo ug balansayon sa Iglesya Katolika. Kadtong naghupot niini nga baruganan mitawag sa ilang kaugalingon nga mga Traditionalists. Ang mga Traditionalist misalikway sa autoridad sa mga Post-Conciliar Popes tungod sa ilang pagtuo nga niadtong VC2, ang usa ka hitabo nga wala pa mahitabo sukad masukad diha sa kasaysayan sa Iglesya Katolika ug mohimong bakak sa mga saad ni Cristo nga sa unang higayon ang Yawa ug ang mga ganghaan sa hades [mga mason, mga communista, mga liberal ug mga modernists] milampos sa ilang tumong sa pagguba sa mga panudlo ug liturhiya sa Iglesya Katolika. Kon ang mga Traditionalists tinuoray pa nga nasayod ug midawat sa Tradition kun naandang mga panudlo sa Simbahan dili unta sila mawad-ag pagsalig sa mga saad ni Cristo (Mat 16:18; Mat 28:20) ug maghupot niining mapasipalahon nga hunahuna. Apan sa tinuoray kining mga Traditionalist wala mahigugma sa Tradisyon kondili ila lamang kining gigamit aron mohimong matarong sa ilang pag-alsa batok sa Autoridad sa Simbahan sama nga ang mga Protestante migamit sa Biblia nga kahimanan aron sa paghimong matarong sa ilang pag-alsa batok sa Autoridad sa Simbahan nga tinukod ni Cristo. Madayag nga ang nagpaluyo niining duha ka pag-alsa batok sa autoridad nga gitukod ni Cristo mao ang garbo nga maoy mihaling sa ilang pagkamasinupakon ug kini nga buhat naggikan sa Yawa nga kanunay nga nakig-away batok sa autoridad sa Dios. Aron atong mapakita unsa ka sayop kining baruganan sa mga Traditionalists atong hatagan og tubag ang pipila ka fundamento nga pangutana labot sa atong pagka-Katoliko. Tungod kay ang mga Traditionalists misandig sa ilang kinaugalingon nga pagsabot sa Tradisyon, ang atong tubag ato sab nga ipasukad diha sa Tradisyon. 


    Question 1.
    Husto ba ang pag-ingon nga ang mga katoliko kinahanglan nga mosunod sa Sto Papa diha lamang sa iyang mga panudlo nga ex cathedra labot sa pagtuo ug moralidad?

    Ang Vaticano 1 “PASTOR AETERNUS” Chapter 3 “On the Power and Character of the Primacy of the Roman Pontiff” [Labot sa Gahom ug Kinaiya sa Pagkapangulo sa Sto Papa] nagtudlo: Par 1… the Roman Pontiff is the successor of blessed Peter, the prince of the apostles, true vicar of Christ, head of the whole Church and father and teacher of all Christian people. [ang Sto Papa mao ang sumusunod ni San Pedro, ang prinsipe sa mga apostoles, matuod nga embahador ni Cristo, pangulo sa tibuok Simbahan ug amahan ug magtutudlo sa tibuok Kristohanong katawhan]. Par 2. Both clergy and faithful, of whatever rite and dignity, both singly and collectively, are bound to submit to this power by the duty of hierarchical subordination and true obedience, and this not only in matters concerning faith and morals, but also in those which regard the discipline and government of the Church throughout the world. [Ang kaparian ug matuohon, sa bisan unsang rito ug dignidad, sa tinagsa o sa hinugpong, kinahanglan nga mopailawom ngadto niini nga gahom pinaagi sa katungdanan sa heirarkikanhong pagkamasinulondon ug matuod nga pagkamasinugtanon, ug kini dili lamang kalabot sa pagtuo ug moralidad, kondili LAKIP USAB NIADTONG MAY LABOT SA DISIPLINA UG PAGDUMALA SA SIMBAHAN sa tibuok kalibotan]. Busa makita nato ang kasayop sa mga Traditionalists diha sa ilang wala pagpailawom sa autoridad sa Sto Papa kabahin sa disiplina [pananglit sa bag-ong rito sa Misa] ug sa pagdumala [ang ilang wala pagdawat sa kinatibuk-an sa bag-ong Code of Canon Law].


    Question 2.
    Kinsa man ang naghupot sa gahom ug autoridad sa pag-interpretar sa Tradisyon sa Simbahan?

    Pope Gregory XVI MIRARI VOS August, 1832 par 10: Let those who devise such plans be aware that, according to the testimony of St. Leo: "The right to grant dispensation from the canons is given only to the Roman Pontiff. He alone, and no private person, can decide anything about the rules of the Church Fathers." As St Gelasius writes: "It is the papal responsibility to keep the canonical decrees in their place and to evaluate the precepts of previous popes so that when the times demand relaxation in order to rejuvenate the churches, they may be adjusted after diligent consideration." [Himoa nga kadtong nagmugna niana nga mga plano masayod nga, sumala sa testimonio ni St Leo, “Ang katungod sa paghatag og pagpahigawas gikan sa mga balaod gitugyan ngadto lamang sa Sto Papa. Siya lamang, ug walay privadong tawo, ang makahukom sa bisan unsa kabahin sa mga lagda sa mga Church Fathers.” Sumala sa gisulat ni St Gelasius: “Katungdanan sa papa ang pagpahimutang sa mga decrito canonico diha sa ilang dapit ug sa pagpiho sa mga panudlo sa nag-unang mga papa aron nga kon ang mga panahon mangayo sa pagpaluag aron sa pagpabuhi sa mga kaiglesiahan, sila mahimong usbon tapos sa makugihon nga pagtimbangtimbang.”] Catechism of the Catholic Church no. 85: “The task of giving an authentic interpretation of the Word of God, whether in its written form or in the form of Tradition, has been entrusted to the living teaching office of the Church ALONE. Its authority in this matter is exercised in the name of Jesus Christ (Dei Verbum 10 Ϩ 2). This means that the task of interpretation has been entrusted to the bishops in communion with the successor of Peter, the Bishop of Rome.” [Ang tahas sa paghatag og matuod nga interpretasyon sa Pulong sa Dios, maanaa man sa iyang nasulat nga forma o diha sa forma sa Tradisyon, gitugyan ngadto sa buhi nga pagkamagtutudlo sa Simbahan LAMANG. Kini nga gahom niining bahin gigamit diha sa ngalan ni Jesu-Cristo. Kini nagpasabot nga ang bulohaton sa pag-interpretar gitugyan ngadto sa mga Obispo nga nahiusa uban sa sumusunod ni Pedro, ang Obispo sa Roma.] Pinasukad niini nga panudlo sa Simbahan, mapangutana kita kon diin man magkuha kining mga traditionalists og katungod sa pag-intepretar sa unsay Tradisyon unya ilang ipatigbabaw sa mga panudlo sa buhi nga Magisterium sa Simbahan? 


    Question 3.
    Mahimo ba nga ang atong kinaugalingon nga pagsabot sa Tradisyon gamiton batok sa Magisterium?

    “But especially contradictory is a notion of Tradition which opposes the universal Magisterium of the Church possessed by the Bishop of Rome and the Body of Bishops. It is impossible to remain faithful to the Tradition while breaking the ecclesial bond with him to whom, in the person of the Apostle Peter, Christ himself entrusted the ministry of unity in his Church.” (Cf. Mt. 16:18; Lk. 10:16; Vatican Council I, Const. Pastor Aeternus, cap. 3: DS 3060.) [Apan labi ka sumpaki ang panghunahuna sa Tradisyon nga nagsupak sa malukpanon nga Magisterium sa Simbahan nga gihuptan sa Obispo sa Roma ug sa Katigoman sa mga Obispo. Impossibli ang pagpabilin nga matinud-anon sa Tradisyon samtang bugtoon ang ekklesyanhong kadugtongan uban kaniya kinsa, diha sa persona ni Apostol Pedro, si Cristo mismo mitugyan sa ministeryo sa kahiusa diha sa iyang Simbahan.] Sumala sa tubag sa ikaduhang pangutana ang mga Traditionalists walay katakos o katungod sa paghimog piho nga interpretasyon sa Tradisyon nga maoy atong dawaton ug labi pa kasayop ang ilang paggamit sa ilang kinaugalingon nga interpretasyon batok sa Magisterium sa Simbahan.


    Question 4.
    Mahimo ba sa usa Katoliko ang pag-ingon nga ang Sto Papa nasayop diha sa iyang mga panudlo ug mga kabalaoranan nga buot niyang ipadawat sa tibuok Simbahan?

    Ang Konsilyo sa Roma [860 ug 863 AD] ubos ni Pope St. Nicholas I the Great (858-67) Chap 5 DS 326 mitubag niini: “If anyone condemns dogmas, mandates, interdicts, sanctions or decrees, promulgated by the one presiding in the Apostolic See, for the Catholic faith, for the correction of the faithful, for the emendation of criminals, either by an interdict of threatening or of future ills, let him be anathema.” [Kon dunay mo-kondenar sa mga dogma, mga mandato, mga paghikaw, mga silot o mga decrito, nga gipromulgar pinaagi kaniya nga nagmando sa Apostolikanhong Kagahoman, alang sa Katolikong pagtuo, alang sa pagtul-id sa mga magtutuo, alang sa pagsilot sa mga criminal, mahimong pinaagi sa pagpanghulga o sa umaabot nga kadaot, matinunglo siya.] Bull of Pope Leo X EXSURGE DOMINE June 15, 1520: “We would have shown him clearer than the light of day that the Roman pontiffs, our predecessors, whom he injuriously attacks beyond all decency, never erred in their canons or constitutions which he tries to assail. For, according to the prophet, neither is healing oil nor the doctor lacking in Galaad.” [Amo unta nga ikapakita kaniya nga mas klaro pa kay sa kahayag sa adlaw nga ang mga Sto Papa, among mga gisundan, kinsa iyang madinaoton nga giataki sa hilabahang pagpakaulaw, wala gayod masayop sa ilang mga balaod o konstitusyon nga iyang gisulayan sa pag-asdang. Tungod kay, sumala sa propeta, wala magkulang sa makaayo nga lana o sa doctor sa Galaad.] Busa dayag kaayo nga kadtong naghupot sa pagtuo nga ang Sto Papa nasayop diha sa iyang mga panudlo ug mga balaod nga buot niyang ipadawat sa tibuok Simbahan, sa tinuoray sila ang nangasayop diha sa ilang hinanali nga paghukom. 


    Question 5.
    Mahimo ba sa usa ka katoliko ang paghukom sa mga butang nga gihukman na sa Sto Papa?

    IN TERRA PAX HOMINIBUS September 2, 1053 DS 352 Chap 11: By passing a preceding judgment on the great See, concerning which it is not permitted any man to pass judgment, you have received anathema from all the Fathers of all the venerable Councils. [Sa imong pagpakanaog sa nahaunang paghukom ibabaw sa bantogan nga Kagahoman, nga mahitungod niini wala itugot ni bisan kinsa ang pagpahamtang og hukom, ikaw nakadawat sa pagkatinunglo gikan sa tanang mga Amahan sa tanang talamdon nga mga Konsilyo.] DS 353 Chap 32: As the hinge while remaining immovable opens and closes the door, so Peter and his successors have free judgment over all the Church, since no one should remove their status because "the highest See is judged by no one." [Ingon nga ang bisagra samtang nagpabilin nga dili matarog moabli ug mosira sa pultahan, si Pedro ug ang iyang mga sumusunod naghupot sa gawasnon nga paghukom ibabaw sa tibuok Iglesya, tungod kay walay mahimong mokuha sa ilang estado tungod kay “ang labing hataas nga Kagahoman dili kahukman ni bisan kinsa.”] Vatican Council 1 The Dogmatic Constitution “PASTOR AETERNUS” Chapter 3 “On the Power and Character of the Primacy of the Roman Pontiff” par 8: Since the Roman Pontiff, by the divine right of the apostolic primacy, governs the whole Church, we likewise teach and declare that he is the supreme judge of the faithful… the sentence of the Apostolic See (than which there is no higher authority) is not subject to revision by anyone, nor may anyone lawfully pass judgment thereupon. [Tungod kay ang Sto Papa, pinaagi sa diosnong katungod sa apostolikanhong pagkapangulo, nagdumala sa tibuok Simbahan, kami usab nagtudlo ug nagdiklarar nga siya mao ang labawng maghuhukom alang sa mga magtutuo… ang hukom sa Sto Papa (nga wala nay mas labaw nga autoridad) dili ubos sa pag-usab ni bisan kinsa, o walay si bisan kinsa ang makatarunganon nga makahukom niini].



    Question 6.
    Mahimo ba sa usa ka Katoliko ang pag-ingon nga siya mipailawom sa mga panudlo sa papa sa miaging panahon apan dili siya magpailawom sa karon nga papa? 

    Pope Clement VI SUPER QUIBUSDAM Sept. 20, 1351 DS 570e: In the third place, if you… have believed and do believe that THE ROMAN PONTIFFS WHO HAVE BEEN AND WE WHO NOW ARE THE ROMAN PONTIFF AND, THOSE WHO IN FUTURE WILL BE SUCCESSIVELY AS LEGITIMATE VICARS OF CHRIST and full of power in the highest degree, have received immediately from Christ Himself over the complete and universal body of the church militant, every jurisdiction of power which Christ as fitting head had in human life. [Sa ikatulong bahin, kon ikaw nagtuo ug mituo nga ang MGA STO PAPA NGA MIAGI UG KAMI NGA KARON MAO ANG STO PAPA UG, SILA NGA SA UMAABOT MOSUNOD ISIP LEGITIMO NGA MGA VICAR NI CRISTO ug hingpit nga gahom sa kinatas-an nga paagi, nakadawat gikan gayod kang Cristo mismo ibabaw sa tibuok ug universal nga grupo sa mga church militant, sa matag katungod sa gahom diin si Cristo isip sibo nga pangulo naghupot sa tawhanon niyang kinabuhi.] Si Cardinal Ratzinger mipadayag sa kasaypanan sa mga Traditionalists diha sa ilang pagpili-pili sa mga papa nga ilang sundon: “I see no future for a position that, out of principle, stubbornly renounces Vatican II. In fact in itself it is an illogical position. The point of departure for this tendency is, in fact, the strictest fidelity to the teaching particularly of Pius IX and Pius X and, still more fundamentally, of Vatican I and its definition of papal primacy. But why only popes up to Pius XII and not beyond? Is perhaps obedience to the Holy See divisible according to years or according to the nearness of a teaching to one's own already-established convictions?” (The Ratzinger Report, San Francisco: Ignatius, 1985, 28-29, 31) [Wala koy nakita nga kaugmaon alang sa baruganan nga, pinasukad sa prinsipyo, magahion nga nagsalikway sa Vaticano 2. Sa pagkatinuod sa iyang kaugalingon kini usa ka dimakataronganon nga baruganan. Ang punto sa pagbiya alang niini nga pagdapig mao, sa pagkatinuod, ang kina-estriktohan nga pagkamatinumanon sa mga panudlo labi na ang kang Pius IX ug Pius X ug, dugang pa kafundamento, sa Vaticano I ug sa panudlo niini sa pagkapangulo sa papa. Apan nganong sa mga papa ra man kutob ni Pius XII ug dili saylo pa niini? Mahimo ba diya nga ang pagkamasinugtanon ngadto sa Santa Sede mabahinbahin sumala sa mga tuig o sumala sa kaduol sa usa ka panudlo ngadto sa daan nang gihuptan nga mga kombiksyon?] 


    Question 7. 
    Mahimo ba sa usa ka katoliko ang pagmatuod sa iyang pagka-katoliko ug sa samang higayon siya mipakita sa iyang kawalay pagtahod sa autoridad sa Sto Papa?

    Pope Gregory XVI MIRARI VOS Agosto 15, 1832 par 7: Therefore may the unity which is built upon the See of Peter as on a sure foundation stand firm. May it be for all a wall and a security, a safe port, and a treasury of countless blessings. To check the audacity of those who attempt to infringe upon the rights of this Holy See or to sever the union of the churches with the See of Peter, instill in your people a zealous confidence in the papacy and sincere veneration for it. As St Cyprian wrote: "HE WHO ABANDONS THE SEE OF PETER ON WHICH THE CHURCH WAS FOUNDED FALSELY BELIEVES HIMSELF TO BE A PART OF THE CHURCH." [Busa hinaut nga ang kahiusa nga gipatukod diha sa Kagahoman ni Pedro isip siguro nga sukaranan mobarog nga lig-on. Hinaut nga kini mahimo alang sa tanan nga paril ug usa ka siguridad, usa ka luwas nga pantalan, ug tipiganan sa dilimaihap nga mga panalangin. Aron sa pagbadlong sa kamapangahason niadtong mosulay sa pagyatak sa mga katungod niining Balaang Kagahoman o ang pagbugto sa kahiusa sa mga kaiglesiahan uban sa Kagahoman ni Pedro, isilsil sa imong katawhan ang sibot nga pagsalig diha sa papado ug sincero nga pagtahod alang niini. Sumala sa gisulat ni St Cyrian: SIYA NGA MOBIYA SA KAGAHOMAN NI PEDRO DIIN IBABAW NIINI ANG IGLESYA GITUKOD, NAHISALAAG SA IYANG PAGTUO NGA SIYA SAKOP SA IGLESYA.]
    Pope St Pius X [Speech Delivered on May 10, 1909]: “Do not allow yourselves to be deceived by the cunning statements of those who persistently claim to wish to be with the Church, to love the Church, to fight so that people do not leave Her... But judge them by their works. IF THEY DESPISE THE SHEPHERDS OF THE CHURCH AND EVEN THE POPE, IF THEY ATTEMPT ALL MEANS OF EVADING THEIR AUTHORITY IN ORDER TO ELUDE THEIR DIRECTIVES AND JUDGMENTS, THEN ABOUT WHICH CHURCH DO THESE MEN MEAN TO SPEAK? Certainly not about that established on the foundations of the apostles and prophets, with Christ Jesus Himself as the cornerstone (Eph. 2:20).” [Hubad: Ayaw itugot nga kamo malingla sa mga malamatong mga pulong niadtong mapugsanon nga moangkon sa pagtinguha sa pagpabilin uban sa Simbahan, sa paghigugma sa Simbahan, sa pagpakigbisog aron nga ang katawhan dili mobiya Kaniya… Apan hukmi sila pinaagi sa ilang mga buhat. KON SILA MOSALIKWAY SA MGA MAGBALANTAY SA SIMBAHAN UG BISAN SA PAPA, KON SILA NANINGKAMOT SA TANANG PAAGI SA PAGLIKAY SA ILANG AUTORIDAD ARON SA PAGSUKWAHI SA ILANG MGA DIRECTIVA UG PAGHUKOM…, NAN UNSA MANG SIMBAHANA ANG GIPASABOT NIINING MGA TAWHANA? Dimalalis dili ang natukod sa patukoranan sa mga apostoles ug mga propeta, uban ni Cristo Jesus mismo nga mao ang batong sukaranan]. 

    Pope Pius XI MORTALIUM ANIMOS January 6, 1928 par 11: Furthermore, in this one Church of Christ no man can be or remain who does not accept, recognize and obey the authority and supremacy of Peter and his legitimate successors. [Dugang pa, niining usa nga Iglesya ni Cristo walay tawo nga mahimo maanaa o makapabilin kinsa wala modawat, moila ug motuman sa autoridad ug pagkalabaw ni Pedro ug sa iyang legitimo nga mga sumusunod.] 


    Conclusion:
    Sumala sa mga documento nga atong nakutlo sa unahan, aron kita magpabilin ug maisip pa nga matuod nga Katoliko gikinahanglan: 1) ang pagpailawom sa autoridad sa Sto Papa dili lamang diha sa iyang mga panudlo labot sa pagtuo ug moralidad kondili lakip usab sa disiplina ug pagdumala sa tibuok Simbahan, 2) ang dili pagpatigbabaw sa atong kinaugalingon nga pagsabot sa unsay Tradisyon batok sa autoridad sa Magisterium nga maoy mo-garantiya sa matuod nga Tradisyon, 3) ang atong pagdawat, pag-ila, pagtahod ug pagsugot sa autoridad sa Sto Papa diha sa mga butang nga buot niyang ipadawat ug ipatuman sa tanang mga katoliko sa tibuok kalibotan. Kining tulo ka punto ang kanunay nga gilapas sa mga Traditionalists nga tungod niini dili sila maisip nga matuod nga mga katoliko bisan kon sila padayon nga miangkon sa ilang pagka-Katoliko. Ang kasaypanan sa mga Traditionalist nagsukad diha sa garbo nga namunga og pagkamasinupakon sa autoridad nga gitukod sa Dios dinhi sa kalibotan.


    image source: www.theguardian.com

    more

  • Ang Sakramento sa Kasal ug ang Isyu sa Diborsyo

     




    ANG SAKRAMENTO SA KASAL UG ANG ISYU SA DIBORSYO

    Fr. Fran D. Villegas, Ph. L., M. A.

    Catholic Faith Defender

    Artsidyosesis sa Sugbo


    “The well-being of the individual person and of human and Christian society

    is intimately linked with the healthy condition of that community

    produced by marriage and family.”

    Gaudium et Spes #47


    Alang sa kadaghanan sa mga tawo ang kaminyoon maoy usa sa labing importante nga mga desisyon ug kamatuoran sa ilang kinabuhi. Alang sa mga Katoliko, ang kaminyoon dili lamang usa ka sibil nga kontrata kondili usa ka pakigsaad (covenant) tali sa lalaki ug babaye atubangan sa Dios. Sa duha ka binunyagan, ang kaminyoon usa ka sakramento nga nagsimbolo sa panaghiusa ni Cristo ug sa Simbahan. Ang sakramento sa kaminyoon usa ka agianan sa grasya nga naghatag og kalig-on sa bana ug asawa sa pagtuman sa ilang saad sa usag usa ug nagtabang kanila sa pagkabalaan.


    Adunay tulo ka paunang punto nga nagpakita sa kabilihon sa sakramento sa kasal sumala sa pagtuong Katoliko.


    1. Ang kaminyoon kabahin gayud sa plano sa Dios sa paglalang.

    Ang Simbahang Katoliko nagtudlo kanato nga ang kasal gitukod sa Dios: “God Himself is the author of marriage” (Gaudium et Spes #48). Iya kining gihimong kabahin sa atong tawhanong kinaiya: “The vocation to marriage is written in the very nature of man and woman as they came from the hand of the Creator” (Catechism of the Catholic Church #1603). Ang lalaki ug babaye literal nga gihimo alang sa usag usa: “Man and woman were made “for each other” — not that God left them half-made and incomplete: he created them to be a communion of persons, in which each can be “helpmate” to the other, for they are equal as persons (“bone of my bones…”) and complementary as masculine and feminine. In marriage God unites them in such a way that, by forming “one flesh”, they can transmit human life:…as spouses and parents cooperate in a unique way in the Creator’s work” (Catechism of the Catholic Church #372). Matud pa usab sa Biblia: “Tungod niini ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug inahan ug motipon sa iyang asawa ug mausa sila.” (Genesis 2:24). Mao kini ang sinugdanan sa kaminyuon.


    2. Ang kaminyoon usa ka bokasyon.

    Ang kaminyoon usa ka tawag gikan sa Dios sa paghigugma ug pag-alagad sa usag usa isip managtiayon (Catechism of the Catholic Church #1210-1211). Ang pagpabiling nagkahiusa ang managtiayon maoy inadlaw-adlaw nga paningkamot sa paghigugma sa kapikas sama sa paghigugma ni Jesus sa Simbahan ug ingon man ang pag-ambit sa matag usa sa kusog nga gihatag niini nga pagpaningkamot (Catechism of the Catholic Church #1646-1648). Ang katesismo naghatag niining pahinumdom: “Christ is the source of this grace…so our Savior, the spouse of the Church, now encounters Christian spouses through the sacrament of Matrimony.’ Christ dwells with them, gives them the strength to take up their crosses and so follow him, to rise again after they have fallen, to forgive one another, to bear one another’s burdens, to ‘be subject to one another out of reverence for Christ,’ and to love one another with supernatural, tender, and fruitful love” (Catechism of the Catholic Church #1642). Ang tawag sa kaminyoon tugbangan usab og inadlaw adlawng tubag sa paghigugma, pagbulig, pagpasaylo ug pagsabot uban ang grasya ni Cristo.


    3. Ang kaminyoon usa ka mahinungdanong bahin sa kinabuhing sakramental sa Simbahang Katoliko.

    Ang sakramento maoy usa ka makita nga timaan sa dili makita nga grasya sa Dios. Ang grasya buhing presensya sa Dios sa kalag sa tawo. Ang pag-ingon nga ang kaminyoon usa ka sakramento nagpasabot nga kini usa ka reyalidad nga adunay duha ka kahulugan. Sa usa ka bahin, kini nagpadayag ug nagsaulog sa panaghiusa sa pakigsaad tali sa usa ka lalaki ug usa ka babaye (Catechism of the Catholic Church #1601). Sa pikas bahin, kana nga panaghiusa nahimong simbolo nga nagpadayag ug nagsaulog sa panaghiusa sa pakigsaad tali ni Kristo ug sa Simbahan (Catechism of the Catholic Church #1659, #1661). Ang sakramento sa kaminyoon labaw pa sa legal nga bugkos; kini usa usab ka relihiyosong pakigsaad (Catechism of the Catholic Church #1639, #1660). Kini labaw pa sa legal nga katungod; kini usab grasya sa Dios (Catechism of the Catholic Church #1617). Busa, ang kaminyoon usa ka sakramento (Catechism of the Catholic Church #1660).


    ****************************************************************


    Ang isyu mahitungod sa diborsyo isip balaodnon makaapekto gayud sa sakramento sa kaminyoon sanglit kini balaodnon man nga gitanyag ug abli sa tanang Pilipino. Kusganong misupak ang Simbahan niining maong balaodnon. Kanunay natong madungog ang pagtulon-an sa Simbahan mahitungod sa kaminyoon, apan maayo usab nga atong masabtan ang mga rason sa iyang pagsupak sa balaodnon sa diborsyo. Sanglit ang diborsyo mura og anino nga nagngitngit sa atong kultura, maayo nga dad-on nato ang kahayag sa rason ug sa pagtuong Katoliko aron malamdagan ang atong pagsabot mahitungod niining isyu sa diborsyo. Mahitungod sa isyu sa Absolute Divorce, tulo ka dagkong pangutana ang angay tubagon. Kining maong mga pangutana gibase sa libro “The Art of Argumentation and Debate” ni Atty. Africa: (1)

    Kinahanglan ba gayud kini? (Is it necessary?); (2) Mapuslanon ba gayud kini? (Is it beneficial?), ug (3) Mahimo ba gayud kini? (Is it practicable?). Ang Absolute Divorce:


    1. Dili gayud kinahanglan:

    Ang Pilipinas aduna nay daghan kaayong mga balaod batok sa mga sala o krimen nga posibleng mahitabo sulod sa pamilya o tali sa managtiayon. Ang husto ug makusganong pag-implimentar niining mga “existing laws” labi na diha sa Family Code dako na kaayo og mahimo alang sa pagsulbad sa mga problema sa pamily o sa managtiayon. Sa ato pa, dili diay diborsyo ang gikinahanghalan kundil implimentasyon sa maong mga balaod. All these existing laws protecting family and marriage render divorce unnecessary and superfluous.


    2. Dili gayud mapuslanon:

    Gidokumento sa mga studies/researches nga ang diborsyo nagdala og dugang nga mga risgo kun mga problema labi na diha sa anak/bata, sama panaglitan sa: academic problems (ubos nga grado, pag-undang sa eskwelahan, etc.), disruptive behaviours (mga problema sa pamatasan, paggamit og ginadiling droga, etc.), depression, ug uban pa. Ang pagtugot sa diborsyo usa moresulta sa gitawag nga “vicious circle” diin magtuyok-tuyok lang ang mga isyu ug problema ug napasa-pasa lang sa lain-laing mga partido; nagtuyoktuyok lang ang sad-an ug mas modaghan pa ang mga biktima. Ang statistics nagpakita nga ang diborsyo moresulta lang usab sa lain pang mga diborsyo.


    3. Dili gayud mahimo:

    Ang 1987 Philippine Constitution, ubos sa Artikulo XV, Seksyon 1-2, ang atong Konstitusyon nagmando nga: Sec 1. The State recognizes the Filipino family as the foundation of the nation. Accordingly, it shall strengthen its solidarity and actively promote its total development (Giila sa Estado ang pamilyang Pilipino isip pundasyon sa nasod. Subay niini, palig-onon niini ang iyang panaghiusa ug aktibong ipasiugda ang kinatibuk-ang kalamboan niini).


    Sec 2. Marriage, as an inviolable social institution, is the foundation of the family and shall be protected by the State” (Ang kaminyoon, isip usa ka dili malapas nga institusyon sa katilingban, mao ang pundasyon sa pamilya ug panalipdan sa Estado). Kung ang kaminyoon mao ang pundasyon sa pamilya, ug ang diborsyo mao ang pagbungkag sa dili angay bungkagon nga kaminyoon, nan, ang diborsyo maoy lakang nga makapahuyang ug makaguba sa nasud. Ang angay buhaton sa Estado mao ang pagpanalipud sa kaminyoon ug pamilya pinaagi sa mga programa nga nasubay sa mga balaod sa nasud. Lig-on nga kaminyoon, lig-on nga pamilya, lig-on nga nasud. 


    Sa mata sa Simbahan ang pinakabug-at nga rason nganong dili mahimo ang diborsyo mao ang gitudlo sa Ginoong Jesucristo. Ang diborsyo, gisabot ingong nga pagbungkag sa sakramento sa kaminyoon, dili mahimo tali sa duha ka binunyagan. Kini mao ang tin-aw nga gitudlo ni Cristo: “Busa dili na sila duha kondili usa lamang. Tungod niini kinahanglang dili bulagon sa tawo ang gihiusa sa Dios” (Mateo 19:6). Mao usab kini ang giwali ni San Pablo: “Alang sa mga minyo aduna akoy usa ka sugo nga dili akong kaugalingon kondili iya sa Ginoo: ang babayeng minyo kinahanglan dili mobulag sa iyang bana. Kon mobulag siya, kinahanglan nga dili siya magminyo pag-usab o kaha makig-uli siya sa iyang bana ug ang bana kinahanglan nga dili makigbulag sa iyang asawa” (1 Corinto 7:10-11; NRSV-CE: “should not divorce his wife”).


    Sa ato pa, ang mga negatibong epekto o bunga sa diborsyo diha sa atong katilingban dili gayud katimbang sa mga maayo kunong bunga niini.


    Adunay mga nag-ingon, “I am a Catholic and I am prodivorce.” Kini nga pamahayag sama ra sa pag-ingon, “I am a medical doctor and I support smoking and drinking.” Usa kini ka dakong kontradiksyon! Ang doktrina sa Simbahan klaro nga batok sa diborsyo, base sa moralidad ug sa mga pulong mismo sa Ginoong Jesucristo. Dili ta mamili lang sa gusto natong tuohan kay kung mao dili ang Ginoong Jesus kundili ang atua rang kaugalingon ang atong gituohan.


    Matud pa sa uban, “Kung dili mo sa diborsyo, ayaw. Apan ayaw did-i ang gusto niini. Give them options.” Sa unang tan-aw murag nindot apan sa tinuod makahadlok. Papilion ba sa usa ka maayong ginikanan ang iyang anak kung unsay gusto niyang kan-on: isda ba o tangga? Dili nato hatagan og kapilian diin ang usa daotan. Mao usab niining isyu sa diborsyo. Naa nay mga maayong balaod nga moproteher sa pamilya ug kinabuhing minyo. Adto ta sa makaayo, dili sa makadaot sa pamilya.


    ****************************************************************


    Ang Santo Papa nagpahinumdom kanato nga ang kaminyoon bokasyon (Amoris Laetitia #72) ug ang kinabuhing pamilyado maoy usa ka tinuod nga dalan sa adlaw-adlaw nga pagbalaan, espirituhaning pagtubo, ug paagi alang sa mas lawom nga pagkahiusa sa Dios (Amoris Laetitia #316). Ang mga problema sa pamilya ug ang hagit karon sa diborsyo dili masulban kung overly reactive lang kita. Ang paghimo og mga programa ug pagtuman niini makahimo og positibo nga epekto sa Simbahan ug sa katilingban. Pinasubay niini, adunay lima ka simpleng mga sugyot aron mapalig-on ug mapalambo ang kaminyoon ug ang kinabuhi sa pamilya.


    1. Paglig-on sa Youth Ministry

    Ang pagpangandam sa kaminyoon magsugod layo pa ang engagement sa managtiayon. Sama sa giingon ni Pope Francis: “marriage preparation begins at birth” diha sa pamilya (Amoris Laetitia #208). Ang lig-on nga pundasyon magsugod gayud sulod sa pamilya ug ang pagpahingkod sa pagsabot sa kaminyoon nagkinahanglan og igong panahon.


    2. Pagpataas sa kaamgohan mahitungod sa kaminyoon isip bokasyon ug sakramento.

    Pinaagi sa paghatag gibug-aton sa kaminyoon isip usa ka matahum nga bokasyon ug usa ka sakramento nga adunay kaugalingon nga espiritwalidad ug misyon sa Simbahan ug katilingban, mas daghang mga batan-on ug mga magtiayon mahimong hingpit nga makaamgo sa ilang tawag sa kaminyoon sa Simbahan. Adunay mga praktikal nga paagi aron mahitabo kini.


    3. Paghimo sa mga programa sa pagpangandam sa kaminyoon (Pre-Cana) makapadasig, makadani, ug accessible.

    Ang mga Pre-Cana Seminars mga importante nga kahigayuna sa pagwali ug pagtudlo sa kaimportante ug sa kahamili sa kaminyoon ngadto sa månagtiayon. Ang nindot nga programa mamahimong mousab sa passive view sa kaminyoon. Dili kini angay dali-dalion.


    4. Pag-adto ug pakiglambigit sa katawhan.

    Matud pa ni Pope Francis: “Nowadays, pastoral care for families has to be fundamentally missionary, going out to where people are” (Amoris Laetitia #230). Adtuon gayud sila nga nagkinahanglan sa sakramento sa kaminyoon kun naa sa “irregular union.” Mahimong iuban ang mga lain-laing kapunungan sa parokya aron mobisita kanila nga nagpuyo-puyo aron awhagon sa pagdawat sa sakramento sa kaminyoon. Lakip usab niini nga programa mao ang pagtangtang sa “financial barrier” alang sa mga kabus. Libre o parish-sponsored nga mga kasal nindot nga pasiugdahan sa mga parokya (“mass wedding”).


    5. Pagsaulog sa kinabuhing minyo.

    Matud pa sa usa ka panultihon: “A wedding is for a day, but a marriage is for life.” Importante usab nga adunay mga programa nga mosuporta sa kaminyoon sa tanang panahon. Sama panaglitan sa pag-imbitar sa mga managtiayon nga modawat sa bendisyon gikan sa pari sa okasyon sa ilang anibersaryo, tinuig nga konbensyon/retreat alang sa mga managtiayon, ug uban pa. Mahimo kini sa lebel sa parokya o diyosesis. Ang mga programa sama niini mahimong makadasig sa mga dili pa minyo ug ingon man makapalig-on sa mga minyo na.


    Pro Deo et Ecclesia!

    more

  • ROSARIUM LATINUM

    Signum Crucis
    Per signum crucis de inimicis notris libera nos, Deus noster.
     [  t ]  In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen.

    Orationis exordium
    Versiculus: Ave Maria, gratia plena, Dominus tecum.
    Responsum: Benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus.
    V: Domine, labia mea aperies,
    R: Et os meum annuntiabit laudem tuam.
    V: Deus in adiutorium meum intende,
    R: Domine ad adiuvandum me festina.
    V: Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto
    R: Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in saecula saeculorum. Amen.

    Symbolum Apostolorum
    Credo in Deum Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae. Et in Iesum Christum, Filium eius unicum, Dominum nostrum, qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex Maria Virgine, passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus, descendit ad inferos, tertia die resurrexit a mortuis, ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis, inde venturus est iudicare vivos et mortuos. Credo in Spiritum Sanctum, Sanctam Ecclesiam Catholicam, sanctorum communionem, remissionem peccatorum, carnis resurrectionem, vitam aeternam. Amen.

    Symbolum Nicaenum
    Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei unigenitum, et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, Lumen de Lumine, Deum verum de Deo vero, genitum non factum, consubstantialem Patri; per quem omnia facta sunt. 

    Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis. Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine, et homo factus est. Crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato, passus et sepultus est, et resurrexit tertia die, secundum Scripturas, et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris. Et iterum venturus est cum gloria, iudicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem, qui ex Patre Filioque procedit. Qui cum Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur: qui locutus est per prophetas. Et Unam, Sanctam, Catholicam et Apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. Et expecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi saeculi. Amen.

    ORATIO DOMINICA
    Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra.
    Panem nostrum quotidianum da nobis hodie, et dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.

    AVE MARIA
    Ave Maria, gratia plena, Dominus tecum. Benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus.
    Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc, et in hora mortis nostrae. Amen. (3x)

    Gloria
    Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto
    Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in saecula saeculorum. Amen.

    Mysteria Sancti Rosarii
    (Primum-Secundum-Tertium-Quartum-Quintum) mysterium est

    Mysteria Gaudiosa
    (dies Lune, dies Sabbati)
    1. • Annuntiatio Beátæ Maríæ Vírginis 
    2. • Visitatio Beátæ Maríæ Vírginis ad Sánctam Elízabethem 
    3. • Nativitas Dómini nostri Iésu Christi 
    4. • Praesentátio Puéri Iésu in Templo
    5. • Inventiónem Dómini nostri Iesu Christi in Templo

    Mysteria Dolorosa
    (dies Martis, dies Veneris)
    1. • Orátio in horto Dómini nostri Iésu Christi 
    2. • Flagellátio Dómini nostri Iésu Christi 
    3. • Coronátio spinis Dómini nostri Iésu Christi 
    4. • Bajulátio Crúcis Dómini nostri Iésu Christi 
    5. • Crucifíxio et mors Dómini nostri Iésu Christi 

    Mysteria Gloriosa
    (dies Mercurii, dies Dominica)
    1.  • Resurréctio Dómini nostri Iésu Christi a mórtuis 
    2.  • Ascénsio in cáelis Dómini nostri Iésu Christi
    3.  • Descensus Spíritus Sancti in discípulos
    4. • Assumptiónem Beátæ Maríæ Vírginis in cáelum
    5. • Coronatiónem Beátæ Maríæ Vírginis in cáelum

    Mysteria Luminosa
    (dies Iovis)
    1. • Baptisma Iesu Christi apud Iordanem
    2. • Miraculum ad nuptias in Cana
    3. • Proclamatio Regni Dei
    4. • Transfiguratio Iesu Christi
    5. • Institutio Eucharistiae

    1 Pater noster...,  10 Ave Maria...

    ô ô ô ô ô ô ô ô ô ô


    GLORIA PATRI
    Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto
    Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in saecula saeculorum. Amen.

    ORATIO FATIMA
    Oh mi Iesu, dimitte nobis debita nostra, libera nos ab igne inferni, conduc in caelum omnes animas, praesertim illas quae maxime indigent misericordia tua.

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    SALVE REGINA
    Salve Regina, mater misericordiae, vita, dulcedo, et spes nostra, salve. Ad te clamamus exsules filii Hevae. Ad te suspiramus, gementes et flentes in hac lacrimarum valle. Eia, ergo, advocata nostra, illos tuos misericordes oculos ad nos converte. Et Iesum, benedictum fructum ventris tui, nobis post hoc exsilium ostende. O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria. Amen. 

    Litaniae Lauretanae
    Kýrie, eléison
    Christe, eléison
    Kýrie, eleison
    Christe, audi nos
    Christe, exáudi nos

    Pater de Cælis Deus, miserére nobis.
    Fili Redémptor mundi Deus, miserére nobis.
    Spiritus Sancte Deus, miserére nobis.
    Sancta Trinitas, unus Deus, miserére nobis.

    Sancta Maria, ora pro nobis.
    Sancta Dei Genitrix, ora pro nobis.
    Sancta Virgo Virginum, ora pro nobis.
    Mater Christi, ora pro nobis.
    Mater Ecclesiae, ora pro nobis.
    Mater Misericordiae, ora pro nobis.
    Mater Divinae gratiae, ora pro nobis.
    Mater spei, ora pro nobis.
    Mater purissima, ora pro nobis.
    Mater castissima, ora pro nobis.
    Mater inviolata, ora pro nobis.
    Mater intemerata, ora pro nobis.
    Mater amabilis, ora pro nobis.
    Mater admirabilis, ora pro nobis.
    Mater boni Consilii, ora pro nobis.
    Mater Creatoris, ora pro nobis.
    Mater Salvatoris, ora pro nobis.
    Virgo prudentissima, ora pro nobis.
    Virgo veneranda, ora pro nobis.
    Virgo praedicanda, ora pro nobis.
    Virgo potens, ora pro nobis.
    Virgo clemens, ora pro nobis.
    Virgo fidelis, ora pro nobis.
    Speculum iustitiae, ora pro nobis.
    Sedes sapientiae, ora pro nobis.
    Causa nostrae laetitiae, ora pro nobis.
    Vas spirituale, ora pro nobis.
    Vas honorabile, ora pro nobis.
    Vas insigne devotionis, ora pro nobis.
    Rosa mystica, ora pro nobis.
    Turris Davidica, ora pro nobis.
    Turris eburnea, ora pro nobis.
    Domus aurea, ora pro nobis.
    Foederis arca, ora pro nobis.
    Ianua coeli, ora pro nobis.
    Stella matutina, ora pro nobis.
    Salus infirmorum, ora pro nobis.
    Refugium peccatorum, ora pro nobis.
    Consolatrix afflictorum, ora pro nobis.
    Auxilium Christianorum, ora pro nobis.
    Regina Angelorum, ora pro nobis.
    Regina Patriarcharum, ora pro nobis.
    Regina Prophetarum, ora pro nobis.
    Regina Apostolorum, ora pro nobis.
    Regina Martyrum, ora pro nobis.
    Regina Confessorum, ora pro nobis.
    Regina Virginum, ora pro nobis.
    Regina Sanctorum omnium, ora pro nobis.
    Regina sine labe originali concepta, ora pro nobis.
    Regina in caelum assumpta, ora pro nobis.
    Regina Sanctissimi Rosarii, ora pro nobis.
    Regina familiae, ora pro nobis.
    Regina pacis, ora pro nobis.

    Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, parce nobis, Domine.
    Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, exaudi nobis, Domine.
    Agnus Die qui tollis pieccata munid, miserere nobis.

    Ora pro nóbis, Sáncta Dei Génetrix.
    Ut digni efficiámur promissiónibus Chrísti.

    Oremus
    Deus, cuius Unigenitus per vitam, mortem et resurrectionem suam nobis salutis aeternae praemia comparavit, concede, quaesumus: ut haec mysteria sacratissimo beatae Mariae Virginis Rosario recolentes, et imitemur quod continent, et quod promittunt assequamur. Per eundem Christum Dominum nostrum. Amen.

    V: Divinum auxilium maneat semper nobiscum.
    R: Amen.
    V: Fidelium animae, per misericordiam Dei, requiescant in pace.
    R: Amen.
    V: Et benedictio Dei Omnipotentis, [  t ] Patris, et Filii, et Spiritus Sancti,
            descendant super vos et maneat semper.
    R: Amen.

    more

Subscribe to: Posts (Atom)

Amahan

Dios     1 Cor. 8:6
Divine    Lev. 20:26
Infinite    Sal. 90:2
Omnipotent    Gen. 17:1
Savior    Isa. 43:11

Biblia

Sacred Scripture, Holy Writ

Tulo ka hinungdanong pangutana nga dili nato matubag kon Biblia lamang ang atong saligan.

Una – Giunsa man nato paghibalo sa sakto nga ihap (canon) sa mga basahon sa Biblia? Sa wala pa himoa ang pagtapok sa mga basahon sa Bag-ong Tugon daghang mga basahon nga Kristohanon nga gipakaylap. Kinsa man ang nagpaila kanato sa 27 ka libro sa Bag-ong Tugon isip linamdagan? Walay lain kondili ang Simbahang Katoliko ubos sa paglamdag sa Espiritu Santo pinaagi sa Konsilyo sa Kartago sa tuig 397 AD human sa pag-aprobar sa Santo Papa mipakanaog sa mahukumon gayod ug alang sa tanang panahon kon unsang mga basahona ang maapil sa Biblia ug unsa ang dili. Ang unang mga sinulat dugay na nga nangahanaw. Ang ania kanato karon mao ang kopya sa kopya sa orihinal. Kinsa man ang nag-garantiya nga husto ug matinud-anon ang teksto sa kopya? Ang Simbahang Katoliko pinasikad sa iyang karaang Tradisyon, diha sa iyang panudlo ug sa iyang liturhiya masayod kon unsa ang matuod nga teksto ug unsa ang sayop.

Ikaduha - Giunsa man nato paghibalo nga sakto ang pagkahubad sanglit daghan kanato, ang atong gigamit nga Bibliang hubad “translation” gikan sa Hebreo, Griego, ug Aramaico? Aron pagpiho sa husto nga hubad sa atong kaugalingon kinahanglan pa nga magtuon kita sa orihinal nga pinulongan ug pipila man kanato ang makahimo niining malisod nga tahas? Sa makausa pa, kinahanglan nga mosandig kita sa autoridad sa Simbahan.

Ikatulo - Giunsa man nato pagsiguro nga husto ang atong pagsabot kun interpretasyon sa atong gibasa? Ang matag pastor nga tigtukod og bag-ong tinuhoan pulos gyod moangkon nga ang ilang sabot maoy husto apan wala silay panagkauyon kon unsa gyod ang gipasabot sa letra sa Kasulatan. Alang sa mga Katoliko ang dili masayop nga autoridad sa Simbahan nga tinukod ni Cristo ang maghatag kaniyag kasigurohan nga ang iyang nadawat mao ang lonsay nga pulong sa Dios nga walay sambog sa kasaypanan gumikan sa tawhanong panabot.

Anak

Dios Rom. 9:5
Divine Jn. 6:69
Infinite Jn. 8:58
Omnipotent Pin. 1:8
Savior Tito 2:13

Tradisyon

Oral Tradition, Sacred Tradition, Holy Tradition

Ang Biblia naghisgot sa tulo ka matang sa tradisyon.

Una - sa mga Patriarca, “ug ang akong mga pulong nga gipasulti ko kaninyo, dili gayod mawala diha sa inyong baba ni sa baba sa inyong mga anak ug mga apo sukad karon ug hangtod sa kahangtoran” (Isa. 59:21).

Ikaduha - sa mga Apostoles, si San Pablo nag-awhag, “mga igsoon hupti ninyo nga malig-on ang mga pagtulon-an nga among gitudlo kaninyo pinaagi sa among mga sulat o sa among tradisyon” (2 Tes. 2:15) ug siya usab nagpahimangno, likayi ninyo kadtong dili modawat sa atong tradisyon” (2 Tes. 3:6).

Ikatulo - sa mga Judio, nga mao ang gisaway ni Cristo sa Mat. 15:2-6 tungod kay sila nagtudlo nga kon ang usa ka tawo may ikatabang unta sa iyang amahan o inahan, apan siya moingon, “iya kini sa Dios”, dili na kinahanglan nga tahoron niya ang iyang amahan.

Espiritu Santo

Dios Buh. 5:3-4 Divine Jud. 1:20
Infinite Heb. 9:14
Omnipotent Mat. 12:28, Rom. 15:13
Savior Tito 3:5

Autoridad sa Simbahan

Church Magisterium

Ang Simbahan gihatagan ni Cristo sa bugtong katungod sa pagtudlo ug paghubad sa diosnong gipadayag nga nakarga sa Biblia nga mao ang diosnong gipadayag nga nasulat ug sa Tradisyon nga mao ang diosnong gipadayag nga wala na masulat ug nahipasa pinaagi sa binaba nga panudlo.

Ang Simbahan wala magkuha sa hingpit nga kasigurohan sa tanan nga gipadayag sa Dios gikan sa Biblia lamang kondili gikan sa duha ka tinubdan nga mao ang Biblia ug ang Tradisyon.

Ang Biblia ug ang Tradisyon angay nga hatagan sa samang pagtagad isip sudlanan sa pulong sa Dios. Ang katungod sa pagkadili-masayop sa pagpanudlo labot sa kinahanglan alang sa kaluwasan sa tawo wala isaad ni Cristo ngadto sa matag magbabasa sa Biblia kondili ngadto sa buhi nga autoridad sa Simbahan nga gitawag og “Magisterium” nga gilangkoban sa Sto. Papa ug sa tanang kaobispohan nga nahiusa sa Sto. Papa.